Studenten die fraude plegen zijn niet bepaald van vandaag. Wel zullen ze keihard aangepakt worden als het aan politici ligt. Op vragen van mij aan de ministeries SZW, Financiën en OC&W, kreeg ik van alleen het ministerie tegen de afspraken in na ruim twee maanden "antwoord".
Op ongeveer 28 augustus dit jaar stuurde ik, na onderzoek en navraag gedaan te hebben bij een grote groep studenten over hun woonsituatie, een aantal vragen naar verschillende ministeries. Van sommige ministeries kreeg ik niets te horen en door anderen werd ik aan het lijntje gehouden. Ik zou spoedig geïnformeerd worden en keer op keer moest ik weer druk zetten achter de beantwoording.
Aanvankelijk wilde ik in september hier een groot stuk over schrijven, de antwoorden zouden ook klaar zijn dan. Na Prinsjesdag stond ik nog met lege handen, toen wilde ik in begin oktober gaan publiceren en weer liet de beantwoording op zich wachten. Keer op keer werd de beantwoording van mijn vragen uitgesteld en als dieptepunt het persbericht die in november uitging naar alle media over de nieuwe regeling. Weg onderzoek, weg inspanning en tijd die er in geïnvesteerd is was waardeloos. De minister komt vrij makkelijk weg met een flut verhaal en de Tweede Kamer en pers in het algemeen laten een belangrijk onderwerp verstek gaan.
Ik heb heel lang niets willen schrijven, maar het bleef mij dwarszitten. Ik had geen behoefte om de brief samen te vatten, ik had geen zin om nog maar een seconde bezig te zijn met duidelijk te maken dat het gaat over bijverdienen naast de studiefinanciering en dat er wel degelijk een verschil zit tussen de bijverdien grens die voorgeschreven wordt door het IBG en de maximale grens die je als inwonende student kunt verdienen als je ouders een bijstandsuitkering krijgen.
Het normbedrag in 2009 bij het IBG is 13.215,83 euro, kom je boven dit bedrag uit dan kun je prima voor jezelf zorgen. Als je thuiswonend kind bent en je ouders die werken dan krijg je al iets minder studiefinanciering, maar kun je daarnaast tot het normbedrag bijverdienen.
Anders is als je thuiswonend kind bent en je ouders krijgen een bijstandsuitkering, want dan heb je te maken met een maximale grens die verdient mag worden van plusminus 26.000 euro. Het bruto jaarinkomen van iemand met een bijstandsuitkering is al plusminus 21.000 euro en dan mag je dus als inwonend kind ongeveer 5.000 euro bruto per jaar bijverdienen. Als je het vergelijkt met het normbedrag van het IBG is dit natuurlijk een heel stuk minder.
Volgens de woordvoerder waar ik contact mee hebt gehad klopt dit niet en in haar laatste mail kreeg ik dan ook het volgende antwoord:
Beste Karim,
Hierbij ontvang je antwoord op de openstaande punten. De meeste
informatie kan uit de brief aan de Kamer gehaald worden, behalve op het
specifieke punt van inkomens van studenten met ouders in de bijstand.
Je zegt dat voor studenten met ouders in de bijstand een andere
bijverdiengrens geldt dan voor anderen. Dat is niet het geval. Wel is
het zo dat het inkomen van studenten van invloed kan zijn op de hoogte
van de toeslag voor vooral alleenstaande ouders als gevolg van
gemeentelijk beleid. Op dat punt is er een belangrijke verandering in de
maak: tot een normbudget voor thuiswonende kinderen (ca. 590 euro)
speelt het inkomen incl. stufi van thuiswonende kinderen geen rol meer,
waar dat in de huidige situatie nu nog een gemeentelijke
verantwoordelijkheid is. Het ministerie van SZW heeft daarvoor een
wetsvoorstel ingediend, dat afgelopen donderdag in de Tweede Kamer is
aangenomen. Bijgevoegd document gaat daarover.
Overigens moet opgemerkt worden dat de uitwonendenheidsregistratie voor
de studiefinanciering niet van invloed is op de bijstandsbeslissingen.
Daartoe zouden ouders zelf hun inwonende kinderen ouder dan 18 en hun
inkomsten verzwijgen.
Brief aan de Kamer:
Wijzigingen in de Wet werk & bijstand (NvW, TK 32037 nr. 7)
Deze wijzigingen houden in dat er zowel aan artikel 25, eerste lid, als aan artikel 26 van de WWB een zin wordt toegevoegd luidende: “Deze kosten kunnen in ieder geval niet geheel of gedeeltelijk gedeeld worden met thuisinwonende kinderen van 18 jaar of ouder die een in aanmerking te nemen inkomen hebben van ten hoogste het normbedrag voor de kosten van levensonderhoud voor hoger onderwijs, genoemd in artikel 3.18 van de Wet studiefinanciering 2000”.
Genoemde wijzigingen vloeien voort uit de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep (CRvB) van 17 april 2007 (LJN: BA5045, nr. 06/965 WWB) waarin is bepaald dat ouders geen woonkosten kunnen delen met een thuiswonend niet ten laste komend kind dat enkel inkomsten uit studiefinanciering heeft. Uit de uitspraak van de CRvB valt af te leiden dat deze inkomsten uit studiefinanciering de basisbeurs, een aanvullende beurs en een aanvullende rentedragende lening omvatten. Dit komt overeen met de opbouw van het normbedrag voor de kosten van levensonderhoud voor hoger onderwijs voor thuiswonenden. Met genoemde wijzigingen wordt deze jurisprudentie gecodificeerd door daarbij de hoogte van het normbedrag voor de kosten van levensonderhoud voor hoger onderwijs als norminkomen aan te merken, hetgeen inhoudt dat ook inkomsten uit andere inkomstenbronnen tot ten hoogste het norminkomen hier onder vallen.
Het normbedrag voor de kosten van levensonderhoud voor hoger onderwijs is in artikel 3.18 van de Wet studiefinanciering 2000 voor thuiswonenden vastgesteld op € 589,47 (per 1 januari 2009) per maand. Sinds september 2007 kent de Wet studiefinanciering 2000 één normbedrag voor levensonderhoud, waarin geen onderscheid wordt gemaakt naar aparte normbedragen voor levensonderhoud of leermiddelen. Genoemd normbedrag bestaat uit de basisbeurs (€ 93,29), de maximale aanvullende beurs (€ 211,99) en de basislening ( € 284,19).
Ik begrijp ze wel, maar wat ze doen is een groep die constant in een moeilijke positie gemanoeuvreerd wordt het nog lastiger maken. Er is wel degelijk een groot verschil tussen studenten die frauderen om meer geld te krijgen en studenten die frauderen, omdat hun ouders anders zwaar gekort worden.
Wie mij nog het meest verbaasde is Tweede Kamerlid van de PvdA Hans Spekman.
De vragen die ik hem stuurde zijn nooit beantwoordt, want daar had hij geen zin in. Daarentegen belde hij mij op om ongeveer vijf minuten met mij in discussie te gaan. Op geen van mijn vragen heeft hij een antwoord gegeven en als Tweede Kamerlid heb je toch de plicht om vragen te beantwoorden van burgers.
Bovendien hekel ik dit soort politici en de ministeries, hun gedrag is onacceptabel en had ik journalist voor bijvoorbeeld een schreeuwerige krant als De Telegraaf geweest dan hadden ze meteen al mijn vragen beantwoord.
Hans Spekman is een Kamerlid die alleen een grote bek heeft als hij even wilt scoren, maar krijgt hij vragen die gaan over het gebied waar hij het een en ander over heeft gezegd dan geeft hij niet thuis. Slap gedrag van een partij in problemen en een man die beweert dat hij hart heeft voor anderen. Deze tijger zonder tanden heeft een grote bek gehad in de Vrij Nederland over Marokkaanse straatschoffies en heeft hardop nagedacht over de aanpak van frauderende studenten. Wees dan ook een vent en kom met oplossingen.
