'Zo en nou nog een van je kont pap!'
FLITS. En weg is ze, lachend de gang in.
'Hey hier blijven, die ga ik er zo even af halen. Hey blijf hier!'
'Nee pap, die ga ik zo even dounlooden op je wepsijt. Haha dan kan iedereen het zien, toch? Of anders laat ik ze van de week even zien in aan de meiden van het huis-anubis-cluppie op school, dat wordt echt lachen.'
Ze staat beneden aan de trap, achter de houten leuning.
'Ik zal het wel even ergens seeffen, waar jij het niet kan vinden. En als ik jou was dan zou ik je maar afdrogen, want dat mag niet van mama: met je natte kont rennen in de gang, dan kun je heel hard vallen!'

Even later zit ik beneden op de bank agressief allerlei knopjes in te drukken op het roze kidizoom-apparaat.
'Zarah als je het niet eraf haalt, dan wis ik gewoon je kaart met een magneet!' Probeer ik.
'Oh, gaan we op die toer. Je kan ook echt niet tegen een grappie hè? En dat gaat niet hoor! Met een magneet, da’s nog iets uit jouw tijd volgens mij, of hebbie teveel tekenfilms gekeken? Misschien dat je het even op moet zoeken op het internet, hè pap?' vraagt ze lachend.
'Ja dag, ik verstop het apparaat wel ergens waar jij het niet kunt vinden of anders vraag ik het wel aan mama of aan Sidaat (buurjongen).
'Ja, moet je doen pap: aan Sidaat laten zien, dan ligt-ie ook helemaal in een deuk. Dat lijkt me niet zo'n goed plan.' Ze staat, met d'r ondeugende pretoogjes, precies achter de bank, zodat ik haar niet bij d'r lurven kan pakken.
Ik gooi het apparaat in de hoek van de bank en vraag: 'en als jij het er nu eens afhaalt?'
'Gaan we nu opeens de handdoek in de kring gooien?'
'De ring bedoel je, nee die was nat, die heb ik even over de verwarming gehangen.'
'Grappenmaker. Maareh... daar staat wel wat tegenover natuurlijk!'
'Wat dan?'
'Nou wat dacht je van een middagje naar Leo de Leeuw (speelparadijs) offeh... nee doe maar gewoon dat jij m'n kamer opruimt en dat we daarna koekjes gaan bakken voor als mama thuis komt.'
'Is goed,' ik buig naar voren, pak de camera en probeer 'm aan te reiken.
'Nee pap, misschien is het beter als je het zelf doet, dan heb je er de volgende keer ook nog wat aan.' Ze staat, net zoals juf Yvonne, met gekruiste armen vroom denkend, voor zich uit te kijken. 'Je gaat eerst naar dat oranje knopje rechts onderaan, ja goed zo, dan die met dat huisje, da’s het menu zie je wel?'
'Dan druk je op die met dat potloodje, klik je naar links en voila daar zie je de laatste foto! Je was d'r bijna, want jij drukte net, toen je zo druk zat te doen met al die knopjes, op 'naar rechts!' Bijna goed dus pap.' Ze staat nu een beetje voorover gebogen, twinkeling in d'r ogen, handen in d'r zij.
'En nu, wat denk je dat je nu moet doen?'
'Op de foto gaan staan en dan in de prullenmand natuurlijk!'
'Oh dus nu weet je het opeens weer? Zie je wel, als je even oplet en er de tijd voor neemt; je hebt gewoon te veel haast.' Ze loopt richting de trap.
'Kom op pap, gaan we gelijk naar m'n kamer, anders komt er niks van! We beginnen met het Playmobil, want ik weet eerlijk gezegd niet meer wat bij wat hoort. Dus als jij nou even die poppetjes uit jouw tijd bij elkaar zoekt, dan krijg ik weer een beetje overzicht.'

meer columns en verhalen op: www.dickursinus.nl