Om aan Haïti duidelijk te maken hoe de Caraibische hazen lopen stelden de Amerikanski’s en de jongens van Le Coq ne Pas Sportif een economische boycot in die ruim een halve eeuw duurde en hief deze pas op in de jaren zestig van de 19e eeuw. De status van een gevangen goedkope slaaf veranderde in een vrije goedkope slaaf. Parijs ging uiteindelijk ook overstag na het incasseren van 150 meloen francs wegens gederfde winst uit de handel in slaven. Business is business, niet waar? Ironie bestaat niet in de misdaad.

Om aan hun financiële verplichtingen te voldoen leenden de Haïtianen poen van banken in Parijs en Washington. Pas in 1947 was hun in 1804 verworven vrijheid afbetaald. Nou is vrijheid een duur goed, maar twintig miljard dollar aflossen voor een lening van 150 miljoen francskes riekt naar afpersing. Temeer omdat tussen 1915 en 1934 Haiti bezet was door een flinke bunder Amerikaanse soldaten, die ondermeer als douane en belastingambtenaren optraden en duizenden inwoners met al teveel babbels over de kling joegen.

Van 1957 tot 1986 mochten achtereenvolgens Pappa en Baby Doc Duvalier met enthousiaste steun van Washington de boel verder leegstelen. Tsja ....de Docjes wisten wie je te vriend moest houden.  Na hun schrikbewind bleef het land achter met een enorme staatsschuld. Gelukkig hadden ze intussen wel tienduizend "communisten" een enkele reis naar boven gegeven. Of naar beneden, zoals u wenst. Haïti werd gedwongen de vrije markt economie te omhelzen. De gevolgen waren zelfs voor de meest onkundige econoom te voorspellen.

In 1980 produceerde het land nog suiker en rijst genoeg voor de eigen bevolking. In de decennia daarna werd de agrarische sector van het land gemillimeterd dankzij de invoer van goedkope, zwaar gesubsidieerde Amerikaanse suiker en rijst. Onder het door Washington in het zadel geholpen corrupte bewind van J.B. Aristide liepen de schulden nog verder op. De bevolking lag aan de luchtslangen. Dat werd in 2002 nog erger toen George Wacko Bush besloot de toegezegde leningen die bedoeld waren voor het verbeteren van de infrastructuur en het onderwijs, elders te besteden. In Kabul ging de vlag in top, in Port-au-Prince halfstok.

Het ging van kwaad tot erger. Diverse natuurrampen teisterden het stuurloze land. Maar met één industrie ging het in ieder geval toppie joppie: de seksindustrie. Jong, oud, ertussenin? Alles is er te koop. Voor een prikkie. En wie het verdomt om zijn eigen lijf of dat van opoe c.q. de kinderen in de vitrine te zetten kan altijd nog voor een international aan de slag. Tenzij je meer dan 2 dollar per dag wil verdienen. Dan kan je beter thuis blijven.
Slavernij? Welneeee, hoe kom je erbij..

Net als bij de tsunami staat iedereen weer klaar om onder leiding van allerlei Linda's, Bo's en Bilderbertjes goed te doen, terwijl de giften van de tsunami nog steeds niet terrecht gekomen zijn op de juiste plaats van bestemming.

Maar ik doe niet meer mee. Geen rooie rot euri krijgen ze. Niet dat ze het niet verdienen, maar een kleine rekensom uit de Quote 500 leert mij dat we alleen al bij de 250 rijkste patsers in Nederland meer dan 20 miljard kunnen ophalen. Ik wil hun tronies dus ook niet op tv zien waar ze over de ruggen van de armsten op de wereld  zgn. hun medeleven betogen om zo hun eigen populariteit en kijkcijfers een boost te geven.

Getverdemme wat een kinky pervers feestje is het toch.

Intussen is Haïti opnieuw bezet. Ditmaal op bevel van de Nobelprijswinnaar voor de vrede. Arm land.

Veel plezier bij de inzameling

bEngel 18-01-2010

Meer over Haïti : http://nl.wikipedia.org/wiki/Ha%C3%AFti