Daar wordt ik niet vrolijk van. Het heeft geen zin om hier depressief van te worden. Of wanhopig in je eentje actie voeren als zelfmoordterrorist of op een boot met Greenpeace mee, je vastketenen aan een hek van een geldscheppende grootmacht. Past niet in mijn aard. Heeft ook geen zin.

Ik ben meer een mier die friemelt binnen zijn eigen veilige huisje met zijn gezinnetje, boompje en beestje. Proberen Jan Modaal te zijn waar niet veel op aan te merken valt. Je weet wel: energiezuinig, milieubewust, geen geld over de balk smijtend, proberend bewust om te gaan met mens en dier. Ze hebben allemaal gevoelens en begrip opbrengende beweegredenen voor hun daden en acties. Alles valt te motiveren. Goed gedrag, slecht gedrag - heel begrijpelijk allemaal.

De vraag waarom we er zijn doet er niet eens meer toe. Het is nu eenmaal zo. En je bent nooit alleen. Ergo, de wereldbevolking groeit explosief. Maar je lekker voelen, het gevoel hebben goed bezig te zijn. Zinvol te zijn. Een bijdrage leveren... aan wat eigenlijk? Je medemens, de maatschappij, de toekomst, de geschiedenis, het verbeteren van de wereld? Istie zo slecht dan?

Ik vroeg het vanmorgen nog aan Rini, de mensheid heeft al duizenden jaren beschaving in verschillende samenstellingen en organisatievormen samengeleefd. Ontelbare constructies en opvattingen hoe mensen moeten samenleven zijn er bedacht en niets houdt stand. Het één misschien wat langer dan het ander maar er is geen enkel model, nergens ter wereld, nergens in de geschiedenis,  waarvan je zou zeggen: ja, dat is een goeie, die werkt voor mij, die werkt voor de globale wereldbevolking. Die werkt nu.

Hij wist het ook niet. Die is er ook niet. Want alles ontstaat wanneer iets anders verdwijnt. De vernietiging van het één is een vruchtbare grond voor het andere. Zoals bij een bosbrand eigenlijk. Oh wat erg, een heel bos in de fik, en die mensen en die dieren die daar wonen dan. Ja, dat gebeurd. Dat heeft het ook altijd gedaan. Een einde van iets kan soms pijnlijk en verdrietig zijn. Maar ook heel waardevol, hoopgevend en heel noodzakelijk, soms.

Ik denk wel. Ik praat ook, lees, kijk tv en heb meningen. Het geloof heeft in mijn ogen meer ellende dan goeds veroorzaakt. Landsgrenzen, territoriumdrift, is dat nu zo nodig? Geweld, zinloos/zinvol, mensen pijn doen is een moeilijke. Corruptie en bureaucratie, bah. Ieder mens met een beetje gezond verstand, voelt toch diep van binnen wat GOED is. Normen en waarden fluctueren en zijn onderhevig aan cultuur en klimaat. God, Buddha, Allah, Jezus, Socrates, Nietschze of Winnie de Poeh kunnen je daarbij helpen maar eigenlijk weet je het wel. In wezen zijn wij allen één.

Als het gaat om identiteit, bestaansrecht en beweegredenen heb ik niets te klagen. Ik ben een normaal mens. Sta hoog op de participatieladder. Ben geen crimineel, zakkenvuller, slavendrijver of politicus.

Verdien modaal, stem modaal, gedraag me modaal. Heb een eigen website, een Facebook, een Twitter, een Flickr, een Myspace, een LinkedIn, een sofinummer, een kvk nummer, drie bankrekeningen, een auto, een hypotheek en een poes.

Ik heb filosofen gelezen en andere lectuur waardoor je jezelf en je medemens vragen gaat stellen. Waar komen we vandaan, waarom zijn we hier, wat is het allemaal toch uniek en bijzonder, waar gaan we naartoe, hoelang blijft de huidige situatie nog zoals die is, wat is het nut en doel van het leven? Ik merk ook dat ik tot nu toe heb voldaan aan de verwachtingen je zou hebben van een jeugd, adolescentie, studententijd en het beginnen van een volwassen bestaan. Heel normaal allemaal. 

Ik ben Oscar Langerak, 35 jaar oud, man, vader, echtgenoot, zoon, broer, buurman, ZZP-er, stagebegeleider, eindredacteur Antenne TV, muzikant, opwaarts mobiel (nog wel) en vast nog veel meer maar bovenal gewoon.

Mens.