Over tuinieren en regeren.

Een parabel van Tsjwang-tse  (Chinees tauïstisch filosoof (4de-3de eeuw v.C.) over de natuurlijke gang der dingen.

Zo kent men het verhaal van de oude Bultrug, die een zeer gevierd tuinman was. Men wilde achter het geheim van zijn succes komen, maar hij zei dat hij alleen de natuur op zijn beloop liet. 

" Let erop dat je bij het planten van bomen de wortels recht in de grond zet, dat je de grond er omheen glad maakt, dat je de goede aarde gebruikt en dat je deze goed aanstampt. Raak ze vervolgens niet meer aan, denk niet meer aan ze, ga niet naar ze kijken, maar laat aan hen over om voor zichzelf zorg te dragen, en de natuur zal de rest doen."

"Ik probeer om de bomen vooral niet te laten groeien...anderen rennen voortdurend heen en weer om te zien hoe zij gedijen, soms krabben ze aan ze om te zien of ze nog in leven zijn, of ze schudden ze om te zien of ze wel vast genoeg in de grond staan, waardoor ze voortdurend de natuurlijke aanleg van de boom dwarsbomen, en hun genegenheid en zorg worden tot een absolute ban en vloek. Dat soort dingen doe ik dus niet. Dat is alles."

Toen men hem vroeg of deze beginselen ook op de regering van toepassing waren zei hij: 

" Ach, ik weet alleen maar iets van tuinieren, regeren is mijn vak niet. Maar in het dorp waar ik woon, vaardigen de autoriteiten voortdurend allerlei orders uit, waarbij het net lijkt of de mensen hun ter harte gaan, maar waarmee zij hun groot kwaad berokkenen. 's Morgens en 's avonds gaan de lagere functionarissen rond en zeggen: " Zijne Hoogheid heeft ons verzocht om vaart te zetten achter het ploegen en het planten en om toe te zien op het oogsten. Laat er vooral geen vertraging optreden bij het spinnen en het weven. Zorg goed voor jullie kinderen. Fok pluimvee en biggen. Kom te zamen als de trom slaat." Zo worden de armen van de vroege ochtend tot de late avond lastig gevallen. We hebben geen ogenblik meer voor onszelf.

Hoe kan iemand onder dergelijke omstandigheden opbloeien en zich op natuurlijke wijze ontwikkelen."