La Rivière heeft nadrukkelijk niet gekozen voor een film waarin tal van deskundigen hun zegje gaan doen. La Rivière heeft gekozen voor de persoonlijke visie van hemzelf, ook al zijn die ideeën soms nogal radicaal en regelmatig uit de bocht vliegend. Het wordt dan ook geen film voltalking heads. Integendeel, een bombardement van nieuw en oud beeldmateriaal wordt op de kijker losgelaten, bijeengehouden door La Rivière als narrator van de film.

Hoewel het in de film voortdurend over architectuur en stadsvernieuwing gaat, wordt Rotterdam 2040 in de eerste plaats een film over mensen. De subjectieve beleving van de stad door haar (toekomstige) bewoners vormt het belangrijkste motief voor de keuze van de architectonische blunders en aanpassingen voor de toekomst die in de film naar voren worden gebracht. Dit alles natuurlijk met een vette knipoog.

Het Rotterdam 2040-boek (dat vorig jaar verscheen) kan gezien worden als een voorstudie. De ideeën van La Rivière worden in de film weer een stap verder gevoerd. Daarnaast biedt het medium film weer andere mogelijkheden om het verhaal te vertellen en een nieuw en ander publiek te bereiken.

De reacties op het boek waren lovend en het is inmiddels uitverkocht. Zo is er ook een grote bijval voor de realisatie van de film ontstaan.