Met enige verbazing heb ik 'Marokkaanse vrouw zoekt blonde prins' gelezen van Nora Kasrioui. Niet omdat er iets nieuws werd verteld, want dit soort stukken verschijnen al jarenlang. Mijn verbazing ligt hem meer in een vraag die zij de lezer stelt, haar voorkeur voor de blonde prins en de veronderstelling dat een traditionele Marokkaanse man niet zit te wachten op een ontwikkelde vrouw.

Uiteraard is er meer wat mij aan haar relaas verbaasde, maar laat ik beginnen met de eerste van de bovengenoemde punten. Mevrouw Kasrioui stelt de lezer onder meer de volgende vraag in het kader van de eventuele consequenties voor de Nederlandse samenleving als gevolg van de nieuwe lifestyle van de Marokkaanse vrouw: Zal de criminaliteit onder Marokkaanse jongeren in de toekomst verminderen wanneer Marokkanen en Nederlanders zich etnisch vermengen?

Zoals een oplettende en altijd scherpe twitteraar hierover aangaf: "Zegt Kasrioui nou dat criminaliteit in het Marokkaanse bloed zit??" Ik kan mij niet voorstellen dat dit wordt bedoeld, maar kan tegelijkertijd niet anders dan deze conclusie trekken. De meningen op dit gebied zijn ook zeer verdeeld.

Zo was wijlen psychologe Patricia Brennan de mening toegedaan dat biologie geen lotsbestemming is en je als gevolg daarvan niet kunt spreken van geboren misdadigers. Andere onderzoekers, zoals Adrian Raine, geven aan dat veroordeelde misdadigers vaker lijden aan anti-sociale persoonlijkheidsstoornissen en daardoor eerder kans maken crimineel te worden, dit vanwege het gebrek aan empathie, wroeging en schuld.

Om het iets dichter bij huis te zoeken is er ook nog een onderzoek geweest in opdracht van het ministerie van Justitie naar deliquent gedrag. Hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter voerde dit onderzoek uit. Zij stelde dat Islam 'mogelijk' een van de oorzaken is van deliquent gedrag van Marokkanen. Ook gaf zij aan dat Marokaanse jongeren hierdoor een achterstand hebben in hun morele ontwikkeling. Of het empirisch bewijs hiervan er inmiddels al is, is voor mij nog de vraag. Volgens mede-onderzoekster Trees Pels lijden Marokkanen meer dan gemiddeld aan schizofrenie. Dit zou volgens haar te maken 'kunnen' hebben met de vele neef-nichthuwelijken. Wordt dus zeker nog vervolgd, maar ben zeer benieuwd wat mevrouw Kasrioui nu werkelijk wilde zeggen met deze vraag.

De blonde prins op het witte paard

Laten we elkaar niet voor de gek houden, prins Willem-Alexander is een bezet man. Bovendien een die voor zijn ouders niet de schijn hoefde op te houden door nog altijd door het leven te gaan als maagd of vrijgezel. De blonde prins is volgens Kasrioui een zeer goed ontwikkelde man, maar tegelijkertijd ook een die zich bekeerd heeft tot de Islam. Althans daar lijkt haar voorkeur, of de voorkeur van de geëmancipeerde Marokkaanse vrouw naar uit te gaan. Al is het maar om thuis nog geaccepteerd te worden.

De blonde prins op het witte paard is als hij zich niet bekeerd heeft tot de Islam kennelijk geen prins meer, maar gewoon een Nederlander. Zwart-witter kan het bijna niet worden. Zoals heel haar stuk eigenlijk zwart-wit is en vooral een wij tegenover een zij (een zij die hij niet bij kan benen). Zo mis ik in haar relaas iets over liefde, want kiest men tactisch en puur op basis van het onderlinge niveau (zowel cultureel als financieel) of speelt liefde ook nog een rol? Kennelijk niet, want als Fatima nul op het rekest krijgt bij Frans zou hij het nog altijd kunnen proberen bij Selma. Ik zou zeggen doe mij ook zo een Selma, Fatima! Een Selma die als jij niet je benen 'obligaat' wil spreiden dit eventueel wel zou willen doen. Laten we wel wezen, lust speelt altijd een rol in het date- en verkeringsproces. Ik overdrijf het wel, maar zo makkelijk spreken over elkaar doorgeven heeft iets vreemds en heeft tevens mijn voorkeur niet.

In het betoog van mevrouw Kasrioui rept mevrouw over een geëmancipeerde groep Marokkaanse vrouwen, een groep die zich razendsnel ontwikkelt en aan ruimte en vrijheid gewonnen heeft. Dit uiteraard wel geheel achter de schermen, stel je eens voor dat Marokkaanse mannen lucht krijgen van vrijgevochten dames. Nee, deze vrouwen hebben een gevoel voor familieverhoudingen en tact. Als dit echt zo is dan is de Marokkaanse vrouw allerminst een vrijgevochten vrouw, maar een tuthola die doet alsof zij dit is. Een schijnheilige die zich voor haar familie voordoet als een heilige.

Eigenlijk is de vrijgevochten Marokkaanse vrouw een vrouw die nog altijd een duwtje in haar rug nodig heeft. Begin met het doorbreken van alle taboes die werkelijke emancipatie in de weg staan. Laat je niet muilkorven!

De traditionele Marokkaanse man

Laat ik hier heel kort over zijn. In mijn omgeving zie ik tal van traditionele Marokkaanse mannen,  geïnteresseerde in de eigen cultuur én hoogopgeleid. Dit kan wel degelijk samen gaan. Geen van deze mannen die ik ken, en in de afgelopen jaren heb ontmoet, ziet de prachtige ontwikkeling van de Marokkaanse vrouw als een gevaar. Nee, traditioneel en vrijer zijn kan prima samen gaan, echt, kijk om je heen en laat je niet verblinden door de stoere jochies die graag in de pas willen lopen en nog altijd afhangend van de setting van het moment met een sgggg of sch praten.

Tot slot:
Ik zal nimmer een pleitbezorger worden voor een blonde prins óf een traditionele man. Het kan mij niet schelen met wie iemand zijn/haar leven deelt. Al is de Marokkaanse dame een lesbienne en de Marokkaanse man een homo. Het kan mij geen ruk schelen, want wie ben ik om daarover te oordelen? Marokkanen moeten mijn inziens leren zich niets van anderen aan te trekken en ja, wees de schaamte dan maar voorbij.

Karim Khaoiri

Dit artikel is eerder verschenen op opinie website Joop