Bij het afhalen van onze badges bij het NAi (nomen est omen) werd al duidelijk dat men op crowdcontrol had bezuinigd. Na het openingspraatje buiten probeerde zich enkele honderden mensen tegelijkertijd door de ingang te persen, waaronder bejaarden en kinderen.  Even drong zich de vergelijking met Duisburg op, maar gelukkig werd men zich op tijd bewust van het risico. Eenmaal binnen besloten we eerst maar eens te kijken wat het geheel gerenoveerde NAi  te bieden had. En dat viel niet tegen. Vooral de opstelling over de eenvormige Nederlandse provinciesteden met hun keur aan design prullebakken, abri’s, terrasstoelen, enzovoorts  ademde de geest van wethouder Hekkink van Juinen. Het was dermate indringend dat emigreren een serieuze optie werd.  De tentoonstelling heette ‘Uit voorraad leverbaar’ . Na even te hebben uitgeblazen in de schatkamer deden we ook nog wat andere verdiepingen, waarna het tijd was om buiten een luchtje te scheppen. In de Arcade van het NAi stuitten wij op een Bob Ross-lookalike die aan een groep huisvrouwen schilderles zou geven, maar blijkbaar liever country muziek speelde, waardoor er (nog) niet veel op het canvas kwam.

Op richting Museumpark met Kunsthal, Boymans en Natuurhistorisch. Bij de laatste, die zich in het verleden nog wel eens uitputte in diepzinnig artistieke activiteiten als ‘kutje kleien’, zijn we verwachtingsvol begonnen. Er waren wat smaakproefjes met verschillende soorten yoghurt maar door de drukte  ging het nogal snel op. Na nog snel een jaloerse blik op de potvissenpik te hebben geworpen probeerde we ons geluk bij de Kunsthal. Ook hier een lange rij. Boymans idem dito.
Dus door richting  de wederom niet voor verkeer afgesloten Witte de With alwaar we vrolijk door enkele schaars geklede nimfen werden begroet, die op zoek waren naar een trouwjurk. Toen de complete shoarmatent uitloop om de dames aan een nadere inspectie te onderwerpen werden wij wreed gescheiden en vervoegden ons bij TENT, die in het teken stond van Han Hoogerbrugge, wiens alter ego in een wereld van animatie allerlei avonturen beleeft en daarmee tegelijkertijd commentaar levert op de absurde wereld om ons heen. De animaties waren vervreemdend , hilarisch en ook interactief , je kon bepaalde figuren sturen door stem- en lichaamsbewegingen.  Op de tonen van the Ace of Spades van Mötorhead stapte plotseling de levensechte figuren Iggy, Ozzy en Lemmy in de ruimte, tegelijkertijd gefilmd door de kunstenaar himself. Het creëerde de nodige spanning door de iets te grote hoofden met hun uitdagende gelaatsuitdrukkingen en gebaren. Een voorlopig hoogtepunt.  Daardoor vielen de paaldanseressen bij MAMA een beetje tegen en verderop bij de galerie van de Academie Blaak 010 was het heel gezellig en werden er smaakvolle gerechten geserveerd van zogenaamd afgekeurd voedsel.  In een appartement naast de galerie kon worden gestemd op de mooiste foto die het door de aanleg van de A13/16 bedreigde natuurgebied het best in beeld bracht. Daar waren echt prachtige foto’s bij. Wij gingen voor de ijsvogel. Daarna bij galerie Herenplaats kunst van de gehandicapte medemens bezichtigd. Helaas moest ook hier weer een grote zwarte dildo, die uit de muur stak , de aandacht trekken, terwijl er genoeg mooie dingen hingen. Voor de deur werden schoenen gepimpt door Shoeclub, maar ons schoeisel leende zich daar niet voor.

Aangezien we geen zin en tijd meer hadden om verder weg te gaan, zijn we  omgekeerd en hebben de schreden weer richting NAi en Kunsthal gericht om nog op tijd te zijn voor afsluitende festiviteiten.  Op de terugweg nog even binnengewipt bij Arminius, die een soort sacrale opstelling in de grote ruimte hadden, die onmiddellijk tot stilte maande. Het deed me denken aan de troon van een vroegere Chinese keizer in de Verboden Stad. Prettig om gewoon een tijdje bij te zitten. In Boymans nog even een blik geworpen op het Paasei van Jeff Koons, ook omdat het feestje ernaast niet echt op gang wilde komen. Wij waren benieuwd naar de echte feesten met Kraak en Smaak in het NAi en Ted Langenbach in de Kunsthal. Bij het NAi stond er echter een te lange rij, waardoor ik eerder aangeschafte consumpiebonnen ook weg kon gooien, dus werd het de Kunsthal.  Daarvoor was geen toegangsbewijs vereist dus het was geweldig druk en warm  Alle party-animals waren verzameld, maar aangezien we daar niet meer echt toe behoren, was het rond half 3 tijd om in een rustig knijpje na te kaarten.  Conclusie: hoewel de smaak af en toe een beetje flauw was,  was het toch wel leuk. Wat meer gekruid zou geen kwaad kunnen. Hoewel, over smaak valt niet te twisten, toch???

FdM