En dat is wat we tot nu toe dan ook gedaan hebben en zullen blijven doen. We hebben niet alleen gegeven aan individuen maar ook aan organisaties. We gaven hen geen geld maar we deelden met hen onze kennis als een soort van uitwisseling. Zij gaven ons waardering, appreciatie, hiervoor terug. Belangrijker  in deze context is het te zeggen dat deze personen en organisaties klaar staan en bereid zijn om te handelen. Samen zijn we kundig.

We delen, hoe we een klimaat kunnen creëren waarin mensen kunnen floreren van binnen en van buiten, samen met hun omgeving. Hoe de grenzen die we in het dagelijks leven als hindernis ervaren veranderd kunnen worden in de zogenaamde borders die we in onze prijswinnende parken en tuinen aantreffen. Hoe we visies, denkpatronen, kunnen ontsluieren, bewustzijn kunnen stimuleren, die ons nu weerhouden geluk te ervaren. We kunnen een context creëren waarin biodiversiteit en sociale cohesie equivalent zijn. Een utopie? Wij denken van niet. En het is praktischer als u zult verwachten. De ingrediënten zijn er al, pal voor onze neus, wachtend op een compositie.

We delen de idee hoe er samengewerkt kan worden waarin niet alleen het resultaat zijn impact heeft maar, meer belangrijk, ook het proces. Het proces draagt de nodige energie voor de vruchten die op hun beurt weer zaden zullen zijn.  Inderdaad, metaforen; welke op zichzelf enkel verwarrend zijn. Om het plaatje duidelijk te maken zullen we moeten beginnen u te vertellen wat we opmerken.

We merken op, (grote) gebouwen,(kleine) gemeenschap tuinen, sociale projecten, kleine innovatieve winkels en bedrijven, en het meest belangrijke de segregatie tussen deze. Natuurlijk zijn er bepaalde verbindingen, met name financiele in de vorm van donatie, liefdadigheid, subsidie of gewoon een zakelijke transactie. Ondanks de sterke gedachte van gelijkheid binnen de maatschappij blijven de mensen hoog in de kantoorgebouwen vaak gescheiden van de mensen die beneden leven.  Ondanks dat er veel energie en middelen worden besteed aan een zogeheten ‘groene’ stroom of gedachte binnen de stad, ervaren de mensen zich niet altijd als natuurlijk. Zelfs de platformen van de intelligente klimatologen , botanische en innovatieve vernuftigheden raken maar zelden de grond en praktische toepasbaarheid binnen de maatschappij waar de noodzaak het grootst is. Vreemd genoeg zijn juist die plaatsen dichter bij een zogenaamde harmonie tussen natuur en materie door hun vaak kortere afstand met hun culturele voorvaders en soms zelfs ‘oer-vaders’.

Gelukkig zijn er organisaties die progressief werken aan duurzaamheid en milieubewustzijn. Maar ergens blijft het erg abstract. Bijvoorbeeld als het gaat om ons waterbewustzijn. Zuinig met water is goed voor de portemonnee en  voor het behoud van werelds water voorziening. Een focust zich op de economische factoren een ander op de ecologische. Sommige zijn instaat ze samen te laten gaan en sommige blijven gefixeerd, als het ware bevroren, op het feit dat het een probleem is. De essentie waar wij ons op richten gaat voorbij aan het water. We erkennen dat er veel over een dergelijk onderwerp te vertellen is en we waarderen, appreciëren, de moeite die genomen wordt. De essentie waar wij ons nu op richten is noch het probleem noch de oplossing, niet de opluchting of relativiteit en niet de angst. Begrijp ons niet verkeerd als we zeggen dat het zuinig zijn met water de persoon niet beter maakt.  Toch, het proces van bewustmaking inspireert, steekt aan en geeft een aanzet tot een belangrijke competentie genaamd ‘bewustzijn’.

Bewustzijn als een kwaliteit hernieuwd de noodzakelijke kracht die nodig is om te kunnen communiceren en een gezond leven te leiden. Bewustzijn kan u bewustmaken van wat we ‘intrinsieke stilte’ noemen. De intrinsieke stilte zowel in als buiten jezelf. Deze stilte is het die we bijvoorbeeld ondervinden wanneer we in elkaars armen vallen, zoekend naar vertroosting, waar we iets zeer persoonlijks en ook onpersoonlijks aantreffen.  Mensen voelen deze stilte in gemeenschappen, in religie, in de bevestiging bijzonder te zijn. Echter, met de kwaliteit bewustzijn zouden we deze stilte herkennen  in elke stap die we maken. Zonder bewustzijn zijn we zoekende naar, met bewustzijn hoeven we niet meer te zoeken, niet omdat we het dan gevonden hebben maar omdat we dan beseffen dat het er is. Dit zal mensen niet doen stoppen met bewegen maar het zal de intentie van het bewegen veranderen. Buiten dat zal ook de bewustwording van die beweging vergroot worden. Ondanks dat dit gemakkelijk bewerkstelligd kan worden is veel oefening noodzakelijk om bewustzijn te perfectioneren. En om weer in metaforen te vallen; je kan de groei van een zaailing niet versnellen door eraan te trekken.

Wat voor de zaailingen geldt, geldt ook voor mensen in zowel de letterlijke en figuurlijke betekenis. Grote zorg is nodig voor het grootbrengen van een zaailing. Het benodigd aarde, water, zon, etc. Er zijn vele plekken waar je zoiets kan leren. Ondanks de grote zorg blijft het groeiproces een proces van de zaailing zelf. Het komen tot volledig bewustzijn is als dit proces van groei. Het is een oefenen dat de persoon enkel zelf kan doen. De zorg is als het oefenen van bewustzijn, de elementen de omstandigheden, context, die van grote hulp kunnen zijn bij het oefenen. Uiteindelijk zal het resultaat zowel bij de zaailing als de beoefenaar, pure (natuurlijke) schoonheid zijn. De schoonheid van het bloeien. Bloeiende mensen, bloeiende buurten, bloeiende stads delen en een bloeiende stad. Gewoonweg florerend. En dit is wat we doen, het delen van de bewustwording van deze schoonheid. Dit is onze aspiratie.

Wat is het dat een gemeenschap, maatschappij, constant nodig heeft. Handen. Wat is binnen de gemeenschap in grote getale aanwezig is? Handen. Wat is het dat gemeenschappen hebben wat de mensen binnen deze gemeenschap nodig hebben. Gemeenschappelijke ruimten of wel publieke ruimtes waar ze hun praktijken kunnen uitoefenen. Wat is de waarde van deze plekken? Het is een plek waar mensen tot bloei kunnen komen en geluk kunnen beleven (door beoefening en communicatie). Gegeven dat elk werken vruchten draagt en het uitblijven van werken geen of enkel bedorven vruchten draagt. Zal het werken van mensen als frontlinie voor een ‘bewustzijns-stroom’, met het gebruik van natuur als medium zeker een groot verschil maken. In dit geval is het medium ook de boodschap, niet om in clichés te vervallen, maar om de harde waarheid ervan. Het ligt namelijk in de mens zijn ‘natuur’ om gezond en gelukkig te zijn.

Om maar een ‘graantje’ te geven van de vruchten die onze geest draagt. We denken om natuur naar de top te brengen. En zoals bij elk organisch proces het geval is starten we aan de grond. Deze grond zou je dan ook als organisch kunnen opvatten maar zeker ook in menselijk perspectief. Het is de basis de constitutie. We starten met het werken met mensen die om welke reden dan ook op een of andere manier de grond bereikt hebben. Hun menselijke-waarde aansprekend en deze in een werken om te zetten. Met deze beweging helpen we. We helpen de locale gemeenschap door op een ‘natuurlijke’ wijze voor de publieke ruimten zorg te dragen. Zodoende schalen we de eenzijdigheid van transacties als subsidies, uitkering, liefdadigheid en winst op naar een feitelijke waardering. Een waardering van de menselijke waarde. Een bevestiging een appreciatie. De aandeelhouders van de fysieke en sociale uitstraling van de gebieden die gezamenlijk de stad vormen zullen financiële  winst behalen uit deze nieuw ontstane situatie; dat is een schone en gezonde omgeving. Om het werken te continueren dient deze winst geïnvesteerd moeten worden in het werken. Extra hulp zou middels deze gegenereerd kunnen worden voor een zelfde aanpak in de sociale woongebieden in de stad. Waar mensen vaak genoodzaakt zijn zich te bewegen in een deprimerende omgeving.  Dus inplaats van het ‘nemen’ van de vruchten van het werk worden de vruchten gegeven. Met andere woorden de waarde wordt wederom omgezet in ‘menselijke-waarde’. Merk de ‘natuurlijke’ kringloop van dit idee op.

Het werken aan publieke ruimten, het opruimen en transformeren van de depressieve aspecten van een omgeving heeft enorme sociale neven effecten. Mensen komen naar buiten en communiceren. Mensen gaan meedoen in het publieke landschap ‘de publieke  ruimte’ waarin de gemeenschap voorziet. In deze context worden problemen besproken, worden problemen verzorgd en worden problemen uit de weg geruimd. Met op de plek een sociaal manager met bekwaamheden om bepaalde signalen te kunnen transporteren, transformeren, masseren en die de kunst van het loslaten verstaat, kan er zelfs preventief gewerkt worden. Je kan dan individuele problemen bij de wortels snoeien. Op deze manier zullen mensen niet eerst de bodem hoeven te raken alvorens de bloei.

Zien werken doet werken.  Open of visueel werken trekt werken aan. Om de omgeving ook economisch te doen bloeien dienen de materialen, gereedschap, aarde en eten uit deze zelfde omgeving te komen. Zodoende stimuleer je de locale bedrijvigheid en de gezamenlijke maatschappelijke verantwoordelijkheid van deze bedrijven.  Gebruikmakend van deze maatschappelijke verantwoordelijkheid juist door interesse en waardering te tonen voor de bedrijven en hen een plaats te geven waar zij hun producten kunnen tonen, kan er gebruikgemaakt worden van sociale korting. Een manier kan zijn om een systeem met bonnen te implementeren waarmee mensen die zich voor de omgeving inzetten korting kunnen krijgen in bijvoorbeeld winkels en op (ecologische) markten. Op deze manier kunnen de vaak dure organische producten wat aantrekkelijker worden. Maak op dat op deze manier geld dat uitgegeven (geïnvesteerd) wordt in een buurt ook in de buurt blijft (en je kunt dit volgen). Al deze werken gezien buiten de mens, doet ook veranderen binnen de mens evenals de mens zelf (als fysiek wezen). Tegelijkertijd wordt er gewerkt aan een soort van tentoonstellingsplek. De tentoonstelling toont hoe een bepaalde omgeving kan veranderen niet door kracht of forceren, maar door werken geregeerd door natuur (natuurlijk werken), zich natuurlijk ontwikkelend. Niet alleen op micro maar ook op meso niveau.  Stelt u eens voor de effecten wanneer dit werken en het bewustzijn van deze specifieke omgeving zich gezamenlijk verbreed!

 In het verlengde van dit idee ligt het arrangeren van zogenaamde natuurlijke aannemers voor de grote ondernemingen in de kantoorgebouwen in belangrijke zakengebieden in de stad. Een dergelijk arrangement is gezien het voorgaande een hele praktische stap. Het ziet er mooi uit (uiterlijk),  het creëert een fijne atmosfeer (ruimte), en brengt biodiversiteit naar de bovenste verdieping, wat zijn naslag heeft op de productie en welzijn van de werknemers (beoefening). Er wordt zo op het zelfde moment niet alleen  financieel naar beneden en fysiek naar boven gewerkt, maar de twee zullen elkaar ontmoeten en samen leiden tot een nog onbekende maar gezonde toekomst.

Dit is wat we delen en het resoneert sterk met het denken van de organisaties en mensen die we tegenkomen. Zij geloven allen in de kracht van natuur. Niet omdat de idee zo nieuw is of omdat we zo overtuigend overkomen. We resoneren omdat de idee zowel als het pad zo oud is als de weg naar Rome, misschien zelfs ouder als Methusalem. Het is verenigd in het mens zijn, in de cultuur. Het is natuur. Alle mensen die in dit voorgegaan zijn, of ze vergevorderde stadia bereikt hebben of net een kiekje hebben gehad, een ding staat vast. Zij bewijzen dat ze gereed en bereid zijn. Samen zijn we kundig.

We zijn geaspireerd, we erkennen onze aspiratie, onze natuur en dat u besloten heeft burgemeester te worden betekend dat ook u uw aspiratie volgt. En precies dat word geapprecieerd.

Met vriendelijke groet

Stanley Pashouwers en Natasja de Lange

www.GardenNYoga.com

Met speciale dank aan de werken van Nagarjuna, de liefdevolle mensen die ons omringen en de praktijk van Creatief Beheer.