“ja leuk, doen we” zeg ik en ze heeft de kaarten al in haar handje. “Zullen we pesten pap, ik deel wel” “zeven of acht kaarten?”  Volgens mij is het zeven en dat zeg ik dan ook, maar Sterre denkt van acht, en het worden eer dan ook acht. We zijn los en ik heb goeie kaarten.

Al heel snel heb ik m'n laatste kaart in handen en kan uit. Ik pak een kaart en zeg dat ik niet kan. Sterre kijkt blij. Ze heeft haar kaarten allemaal op een stapeltje en zegt dat ze ook niet kan. Ik vraag haar of ze weet welke kaarten ze heeft en ze laat het stapeltje zien, "ja hoor, deze" zegt ze blij en laat de stapel nog eens goed zien.

Ik maak er een waaier van voor haar en ze kan ineens alle kanten op. Ze gooit een twee op en ik heb een joker en een twee in mijn hand. Ik pak twee kaarten, kan wel drie keer maar zeg dat ik hele slechte kaarten heb. “ik heb ook altijd pech met kaarten tegen jou”zeg ik bedroefd en ze lacht heel geheimzinnig. Ik zit nu met twee jokers en twee tweeen in mijn hand en weet niet hoe ik er van af moet komen.

Ik schop tegen de tafelpoot en zeg “hoor ik nou iemand aan de deur?” waarop ze omkijkt. Snel steek ik mijn pestkaarten onderop de stapel en we gaan verder.

De “pakstapel”is voor de tweede keer op en ik schud de kaarten weer.

Als ik hier geld mee had kunnen verdienen had ik niet meer hoeven te gaan werken want ik pak de ene joker na de andere. Mijn grootste probleem is om er subtiel van af te komen zonder m'n dochter te benadelen. Ik schuif een joker onder een andere kaart en gooi ze tegelijk op de stapel, zo, weer een kwijt. Voor de vierde keer moet ik schudden omdat de kaarten op zijn. Ik schuif een beetje bij zodat ik haar kaarten kan zien en speel daar handig op in. Vijf opeenvolgende beurten pak ik een kaart en de zesde keer pak ik er twee.

Sterre gooit een joker en ik pak er nog vijf. Kan mijn kaarten bijna niet meer vasthouden en ze komt bijna niet meer bij van het lachen.

Ze heeft gezien dat ik een joker heb en kijkt me aan. “wat ben jij dom pap”zegt ze en kijk me met medelijden aan. Ik doe alsof ik haar niet begrijp en kijk triest maar ze helpt me niet. Ze heeft nog een kaart in haar handje, een klaveren tien en vergeet te kloppen op tafel. Uiteraard valt me dat niet op en met veel harten en ruiten in mijn handen gooi ik een boer op waarmee ik de troef mag veranderen en roep, “klaveren”! Haar ogen glinsteren en kijkt me blij aan terwijl ze haar klaveren tien op de stapel gooit. “ik ben uit!!” roept ze dolgelukkig. Ik kijk heel bedroefd en zeg nog dat het maar goed was dat ze niet was vergeten te kloppen.

Verliezen is veel moeilijker als winnen….