Afgelopen zaterdag ben ik voor de tweede keer in twee weken naar het bibiotheektheater geweest. De voorstelling van die avond was Kip met de Gouden Enkels van Droog Brood. Ik moest me erg haasten omdat ik die dag ook voor het eerst als paintball instructeur had gewerkt. Eigenlijk zou ik tot half zeven werken, maar natuurlijk liep het uit zodat ik pas rond half acht richting Rotterdam kon. Gelukkig kwam mijn vader me ophalen, anders was ik zeker te laat gekomen. Met een broodje in mijn hand in de auto op weg naar Blaak. Het was erg druk in het theater dus ik was even bang dat mijn kaartje in de verkoop was gegaan, gelukkig was dit niet zo! Helaas bleek de vriend waar ik mee had afgesproken ziek te zijn dus zat ik alleen in de volle zaal. Dit was trouwens een van de weinige keren dat ik jongeren in de zaal zag die er ‘vrije wil’ waren en niet verplicht voor ckv. Een pluspunt dus!

Droog brood, veel wist ik er niet van. Ik had wel al eens een kort filmpje van ze gezien dat erg grappig was, maar verder ook niet. Toen ik op de site van Droog brood las dat hun vorige programma’s unaniem lovend waren ontvangen en dat ze met prijzen zijn overladen, besloot ik maar een kijkje te gaan nemen.

De voorstellingen bestond uit allemaal korte stukjes van ongeveer een kwartier die op zich niets met elkaar te maken hebben. Het enige dat ze gemeen hebben is dat ze allemaal over relaties gaan. De meeste over man en vrouw, maar ook over twee vrienden die over sex praten en twee bejaarden tijdens de jeu de boule.

De humor van Droog Brood vind ik een beetje vreemd en dat is niet negatief bedoelt, zeker niet. Het is net even anders, heel onvoorspelbaar en er wordt veel overdreven (op een goede manier) en gebruik gemaakt van visuele grappen. In het eerste stukje bijvoorbeeld had de vriendin van een van de heren het na 7,5 jaar uitgemaakt. In plaats van dat hij er veel moeite mee had, had de ander er de meeste moeite mee en deed hij uitspraken als ‘het is nog veel te vroeg voor mij, dat jij een nieuwe vriendin krijgt’.

Halverwege de voorstelling was er ook een stukje waarin, ik dacht, Bas Hoeflaak achter de piano een lied wilde zingen, maar bij een bepaald punt steeds overdreven lachend over de grond rolde. Dit vond een vrouw in het publiek zo amusant dat ze in een gigantische lachbui schoot toen toen Bas weer achter de piano plaats nam. Haar lach was heel hoog en erg hard. Hierdoor kreeg de helft van de zaal de slappe lach, en sommige mensen bleven erin. Helemaal geweldig! Om tien uur was de voorstelling afgelopen. Happy, maar vermoeid van de dag ging ik op weg naar huis voor een lekker koud biertje en vooral rust.

Ik vond Droog Brood minder leuk dan Speelman & Speelman, maar nog steeds erg leuk. Een avondje Droog Brood staat garant voor een gezellige avond. Doen dus! Op de website www.droogbrood.nl kun je meer vinden over de voorstelling.

Dit was alweer mijn laatste recensie als onderdeel van mijn stage bij Antenne. Wat zijn die negen weken snel gegaan zeg! Maar hoewel mijn stage is afgerond blijf ik nog wel lid van de Culture Club en dus blijf ik nog wel lekker recensies schrijven!

Peter Nanlohy