Dit keer gaat het ons wel lukken, hadden wij ons voorgenomen. Samen met een vriendin zou ik al eens eerder een voorstelling gaan bezoeken, maar toen was het tijdens het eten zo gezellig dat we de tijd vergeten waren en veel te laat bij het theater aankwamen. Maar dit keer zou het ons wel lukken. Het bleek makkelijker gezegd dan gedaan want naast het feit dat wij dol zijn op voorstellingen, zijn wij ook fanatieke shopaholics en laten we nou net langs een leuke winkel lopen met veel korting!

Na een recordtijd te hebben neergezet in speedshopping, haasten we ons naar het theater en waar we gelukkig nog op tijd aankwamen. Genieten van een drankje bespraken we onze verwachtingen van het stuk. We hadden al een beeld van de voorstelling gevormd door info via internet en bij het afhalen van de kaartjes kregen we ook een persmap met veel informatie over het stuk. Het leek ons erg interessant om te zien hoe met deze onderwerpen een muziekstuk werd gemaakt. Wel hoopten we dat het stuk niet te confronterend zou worden.

De voorstelling bestond uit twee delen; een stuk ging over Vrede en de ander over Oorlog. Het eerste stuk dat we zagen was Oorlog. Dit ging over Tim Eckard, een man die afgeschilderd werd als een held omdat hij zich had opgeofferd in een gevecht met de vijand. Later bleek hier niets van te kloppen. Er kwam naar boven dat Tim eigenlijk gesneuveld was in een “friendly fire” en dat de Amerikaanse regering van Bush en legerautoriteiten dit geheim hielden. Dit verhaal is gebaseerd op de waargebeurde tragedie van Pat Tilmann (Irak, 2003), alleen zijn de personages fictief.

Vervolgens was er een pauze waarin ook gelegenheid was om te eten. Wij aten niet mee want wij waren er vanuit gegaan dat het eten na of voor de voostelling zou plaatsvinden en hadden van te voren zelf al gegeten. Tijdens het eten, dat er heel goed uit zag, werd er gezongen en piano gespeeld. Dit zorgde voor een gezellige sfeer met leuke achtergrond muziek. Het gaf ons mooi de gelegenheid om over het stuk te praten en het theater eens goed te bekijken.

Beide waren wij nog nooit eerder in dit theater geweest en dit gebouw is echt uniek en past goed in zijn omgeving met bijzondere gebouwen. Het theater is een houten huis met een glazen gebouw er omheen. In het houten gebouw bevindt zich de zaal en erom heen is de foyer. Dit zorgt voor een direct contact met de buiten wereld en maakt de beleving van een avondje uit echt uniek.

Na de pauze begon de tweede voorstelling, Vrede. Deze voorstelling speelt zich af cafeetje in Parijs een paar jaar na de tweede wereldoorlog (rond 1950). Ook al is er vrede, ideologieën staan nog steeds recht tegenover elkaar en men is bang voor een derde wereldoorlog. Kunstenaars en jongeren gooien de bestaande cultuur, regels en normen overboord en gaan opzoek naar een eigen nieuwe manier van leven. Een van hen is een Cambodjaanse student Saloth Sâr, die er steeds meer van overtuigt raakt dat communisme de weg is voor een nieuwe vrijheid in zijn vaderland. 25 jaar later is hij, onder de naam Pol Pot, verantwoordelijk voor veel moorden in Cambodja.

Ook dit verhaal is gebaseerd op waar gebeurd verhaal. De schrijver Hans Enzensberger keert zich tegen personen die uit zijn op macht. In zijn artikel neemt hij als voorbeeld jonge professor die les geeft aan Saloth Sâr.

De voorstellingen konden soms confronterend zijn maar dat werd afgewisseld met luchtige stukken waardoor het stuk goed te volgens en niet te zwaar was. Dit was voor mij een opluchting omdat het stuk dat ik eerder had gezien, wel continu zwaar was om te volgen met als gevolg dat ik een slecht beeld van de voorstelling heb over gehouden.

Deze voorstelling is een echte aanrader voor mensen die van verrassende wendingen houden en een goed stuk willen zien. Ons zult u er misschien ook wel tegenkomen in dit theater, want wij hebben ons voorgenomen om er vaker een voorstelling te bezoeken en dan wel een keer mee te eten!