‘Ja maar ik ook pap, ech heel heftig’  ze probeert een beetje een gemaakt gebaar, zoals Moszkowicz in de whiplash reclame maakt. 

‘ZARAH!’ zeg ik, ‘hou nou eens effe op, deze tekeningen moeten vanmiddag af, ik moet toch de vakantie en het huis nog betalen, laat papa dan alsjeblieft een beetje doorwerken, ga anders even met poezebeest spelen of pak een kleurboek, loop niet zo te vervelen.’ 

Terwijl ik het zeg, zie ik aan d’r gezicht ‘dat het er even niet in zit,’ zo te zien wil ze maar één ding: totale aandacht.

Niet zo gek ook, als je vader al een paar dagen met z’n hoofd in de boekhouding zit (waar hij niet bepaald vrolijk van wordt) en nu gelijk even door gaat met z’n ontwerpwerk (met een deadline van hier tot Egypte). 

‘Weet je hoe ze: ‘Nouw enn!’. zeggen in Zuid-Afrika, pap?’ 

‘Nee,’ snauw ik. 

Ze loopt een beetje van me af, gaat licht door de knieën, schudt tegelijk met haar billen, waarna ze haar hoofd draait en schreeuwt: ‘NOU EN!’ 

Het ijs is gebroken, we liggen samen gevouwen op de bank te lachen.

Opeens uit het niets: ‘Ken je ook buikdansen, Pap?’ 

Ik gooi onmiddellijk m’n ochtendjas (waar ik al dagen Hugh Hefner-gewijs mee in de rondte loop te chagrijnen) van me af, doe m’n T-shirt als een sluier om m’n hoofd en geef een buikdans show.

Zarah komt helemaal niet meer bij, valt tegen het dressoir van het lachen en weet echt niet te stoppen.

Tegen de tijd dat ik het een beetje irritant begin te vinden, wijst ze - met tranen in d’r ogen - naar de voordeur (die voordeur waar we al jaren lang: ‘nog een half transparant plakplastic overheen moeten plakken zodat je niet zo makkelijk naar binnen kijkt’). 

De vrouw, die met haar ene hand boven het gezicht (voor een beter zicht) naar binnen staat te kijken heeft een glimlach van oor tot oor.

Ik herken haar, schiet in m’n ochtendjas en spoed me naar de gang.

‘Hallo,’ zegt ze terwijl ik de deur open maak: ‘ik kom voor het ge...’ 

‘Ja ik herken je, wacht even ik zal het gelijk pakken, zeven en een halve euro toch?’ Ik haast me naar binnen gris m’n portemonnee open en pak er tien euro uit, ik probeer Zarah te ontwijken, terwijl ik terug loop naar de voordeur. 

‘Ja mefrau, dat moeten we leren voor op school, in Afrika doen de mensen allemaal hele andere dingen en rietdelen enzo..’ 

De vrouw staat een beetje vragend ‘glazig’ te kijken. 

‘Rituelen bedoelt ze!’ verduidelijk ik, ze hebben altijd een landen-thema op de kleuterschool, deze maand is dat Afrika, geloof ik.’ 

‘Oh ik herkende je papa al niet, dus hij probeerde een Afrikaanse krijger na te doen?’ vraagt ze plagend aan Zarah. 

‘Nee een buikdanseres!’ zegt ze giechelend, onderwijl ik de vrouw af probeer te schepen met een: ‘laat maar zitten, als je niet gepast terug hebt’ antwoord ze resoluut: ‘Nee hoor deze keer krijg je drie euro terug, krijgt een klant ook een keer tip. Heb ik volgende keer ook eens een mooi verhaal als de glazenwassers hun loon komen halen bij ons op kantoor. 

WWW.DICKURSINUS.NL