Zelf hoor ik de bandnaam al een jaar of twee misschien wel drie voorbij komen. Maar ik heb nooit echt de moeite genomen om een album te beluisteren.  Op de website van waterfront las ik de volgende intro:

Voicst staat bekend als een ADHD-rocktrio uit Amsterdam, dat met gedreven shows een sterke livereputatie heeft opbouwd. En dat is niet zo gek ook, want ze spelen veel! Lowlands, Noorderslag en zomers in New York. Het nieuwe album “A Tale of Two Devils” komt 11 januari 2008 uit. Voicst valt qua muzikale stijl in het straatje alternatieve rock/indie en ze hebben voor hun laatste album met o.a. C’mon & Kypski samengewerkt.

Omdat ik al zoveel goede verhalen heb gehoord in de media over het laatste album was ik dan toch benieuwd. Daarom heb ik dat de afgelopen week regelmatig naar het laatste album geluisterd.

Rond een uur of negen arriveerde ik in Waterfront. En na een half uurtje begon eerst het voorprogramma. Ik heb altijd al een soort van afkeer voor voorprogramma’s gehad en nu weet ik weer waarom. Het bandje Adept dat speelde was niet mijn ding. Eentonig, irritant en je werd er eerder depressief als vrolijk van. Ik had ook het idee dat de rest van het publiek deze gedachte met mij deelde.

Een half uur na het voorprogramma begon Voicst dan eindelijk. Na de intro begonnen ze met de opener van het nieuwe album ‘High as an Amsterdam tourist’. Na een wat matig begin kwam na een nummertje of drie pas echt de stemming erin.

Er werden drie blazers op het podium geroepen die ze voorstelde als de nieuwe kinderen van de band. Op het niet al te grote podium stonden ze vanaf dat moment met zeven mensen. Daarbij ook nog twee halve etalagefiguren (ook te zien in de clip van het nieuwe nummer ‘Everyday I work on the road’) en twee grote witte ballonnen. Nou ja, daar leken ze dan op. Op de balonnen werden foto’s, filmpjes en verschillende animaties op geprojecteerd. Ook stonden er nog verschillende lichteffecten op het podium. En als je het podium van waterfront kent, snap je dat het best vol was. Behalve nieuwe nummers kwamen er ook aardig wat oude nummers langs. (zie setlist)

Halverwege gebeurde er iets wat ik echt niet verwachte. Er werd ons verzocht te gaan zitten. Eerst zag je iedereen verbaasd om zich heen kijken. Later na aandringen van de zanger en het feit dat ze gewoon niet verder speelde, zat uiteindelijk toch ¾ van de zaal op de grond. Na meerdere malen te roepen dat er alleen in Hellendoorn meer mensen op de grond waren gaan zitten, begonnen ze dan toch aan het nummer gelijknamig aan de album titel ‘A Tale of Two Devils’. 

Ik kan nog zoveel meer zeggen over deze band, maar eigenlijk vind ik dat je het zelf moet ervaren. Wat een show! Dit had ik van tevoren echt niet verwacht! De muziek, de lyrics en nog zoveel meer. Ze hebben mij echt verbaasd!

Denk terwijl je naar het bijgevoegde videoclipje luistert ondertussen aan zon, een grasveld, een lekker drankje en ……. (dit mag je zelf invullen). En dan zal je ook tot de conclusie komen dat dit een geweldige band is. Lekker vrolijk, veel energie en uitermate geschikt voor festivals!

www.voicst.com

Dana Aubert