‘Wat bedoel je, waar dacht ik voeger over na?’ vraag ik dan ook. 

‘Nou met wie je later gaat trouwen enzo? En of-ie kindjes gaat krijgen en met wie! En dat jij dan opa wordt en mama oma. En dat jullie dan ook op mijn kindje passen als ik naar een concert van een rockband ga of naar een feessie?’ 

‘Nee joh, daar was ik vroeger toch niet mee bezig, ik was een jongetje, die zijn toch stoer net als Ian, Twan of Ivar, die spelen met playmobil en lego of spelen cowboytje en indiaantje.’ 

‘En als je dan een leuk meissie zag, dacht je daar dan ook niet aan?'

‘Nee dat kwam pas later’ 

 ‘Ja maareh…. hoe kan dat dan: dat jongens daar niet over nadenken, jij zegt altijd dat mama en ik het mooiste van de wereld zijn enzo… en dat toen ik geboren ben je heel erg gelukkig was en dat je toen de eerste paar dagen helemaal van de wereld was. Dat het net leek of je in een sprookje zat! Jij bent toch eigenlijk ook een jongetje?’ 

‘Dat is zo, maar waarom wil je dat eigenlijk weten? Je bent nog maar vier jaar, kunnen we niet beter over K3 praten of over het nieuwe broertje of zusje van Isabelle of dat we volgende week naar Ot én Svenja’s verjaardagsfeestje gaan: twee feestjes in een week da's toch tof!’ zeg ik iets te uitbundig: ‘En wat voor kleren je dan aan moet. Of wie d’r allemaal zijn van je vrienden, da's toch veel leuker en niet zo ver weg om over na te denken.’ 

‘Ja, maar pap hoe moet dat dan, ik heb vanmiddag (met Valentijnsdag) een bloem gehad van Ivar, maar Twan en Alexander vinden mij ook wel lief en ik kan ze toch niet allemaal tegelijk kiezen?’

              Meer verhalen op: www.dickursinus.nl