Eerlijk… heerlijk!

Eerlijk duurt het langst… toch?

Na vele omzwervingen wil ik weer een “huisje-boompje-beestje-bestaan” opbouwen.

Dit lukt [voor mijn doen] vrij aardig, ben al poos trouw aan een en dezelfde vrouw.

Zij had al hond, kat en heel belangrijk… een zoon!

Het moment dat ik het leven binnen wandelde van bovengenoemde vrouw was het voor mij belangrijk om eerlijk tegen haar te zijn.

Enige duidelijkheid hieromtrent is te vinden in mijn vorige columns.

Echter deze eerlijkheid heeft wel voor wantrouwen richting mij gezorgd… geheel begrijpelijk overigens.

Dit wantrouwen varieert van continu bellen naar alle van mij bekende nummers tot het zich vertwijfeld afvragen waarom ik met een glimlach zit te kijken naar een politiek programma over de aanvaring tussen 2 [voorheen bekende] CDA politici.

Waarop ik [toch weer beetje schijnheilig] antwoord: “Ach schat… ik heb nou eenmaal een brede interesse.”

Ik knuffel haar en kijk nog even naar de voormalige politicus.

In zijn veilige slaapkamer hoor ik haar zoon hoesten, ik schrik op en ga kijken of alles goed is met hem.

Nog niet helemaal wakker maakt zoonlief toch handig van de situatie gebruik en meldt nog even in de woonkamer op de bank bij mij te willen zitten.Ik neem hem mee en druk hem stevig tegen mij aan.

Dicht tegen mij aan gluurt hij stiekem nog even naar de televisie…. alwaar de Nespresso reclame met de heer G. Clooney verschijnt.

De glimmende ogen van het zevenjarige binkie kijken mij aan… en hij meldt “Die lijkt op jou!”

Ach, ik weet niet of het eerlijk is maar het voelt wel heerlijk!