Ruhe is genoemd naar het lied 'Ruhe, schönstes Glück der Erde" van Franz Schubert, waarmee de voorstelling inzet en 'Ruhe' van Annelies Van Parys waarmee de voorstelling afsluit.
De voorstelling is een liedrecital van liederen van Franz Schubert. Het publiek en de zangers zitten op een verzameling oude stoelen op het podium van de grote zaal, dat afgesloten is van die grote zaal.
Als de zangers, in gewone onopvallende kleding, inzetten klimmen ze op hun stoel. Zo zingen ze hun verstilde zang, onder wat electrische peertjes.
Eén van de zangers geeft de beginmaten aan, een ander geeft af en toe met behulp van en stemvork wat tonen aan.
Opeens valt een vrouwenstem op, die meezingt. Zij neemt het woord, de mannen gaan zitten. De eerste monoloog is van een vrouw die na haar middelbare schooltijd in een ziekenhuis van de SS ging werken. Ze vertelt begeesterd dat het de belangrijkste episode van haar leven was. Toen was ze echt nodig. De monoloog is na te lezen in 'De SS-ers' van Armando en Sleutelaar, hoofdstuk 6.
De andere monoloog is van een Amsterdamse student. Eigenlijk stelde de oorlog hem teleur. Geen heroïsche veldslagen, geen grote aktie, terwijl hij wel in Rusland zat. (hoofdstuk 5, zelfde boek)
Beide acteurs vertellen rechtuit, zonder te vergoelijken, midden tussen het publiek. Dat dichtbije maakt het echt. Wat zijn zij anders dan ik? Is het na 60
jaar minder erg geworden of is het algemene inlevingsvermogen vergroot?
Ik kan me beide verhalen zo levendig voorstellen...
Dan gaat het zingen verder.
Zó móói.

Het totaal is perfect gebracht door acteurs Tom Jansen en Carly Wijs,
Idee en regie: Josse de Pauw
koor: Collegium Vocale Gent (koor van bassen en tenoren)

nog te zien in Hasselt, Antwerpen, Tilburg, Amsterdam, Breda en in een festival in Stavanger
Muziektheater Transparant: www.transparant.be

Array
(
)