j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Je hebt twee soorten kunstenaars
De één plaatsen we onder de noemer goede kunstena(a)r(es) en de ander is dan uiteraard niets anders dan een slechte kunstena(a)r(es).
Uiteraard is dit niet altijd waar, wat voor de één als slechte kunst bestempeld wordt, is voor de ander misschien geweldige en het beste van dit moment.
Kunst is tijdloos en maar al te vaak tijdelijk. Ik kan genieten van kunst, maar veel te vaak ook niet.
Kunst heeft altijd wel iets van leven in zich, althans dat fantaseer ik er vaak maar bij.
Zie de kunstwerken in de Rotte, aan de Mauritsweg, de mooie bronzen beelden op de Lijnbaan en noem maar een plek op in Rotterdam. De kunst is levend, of in ieder geval levendig.
Dat kunstenaars zich natuurlijk vrij willen uiten is geheel begrijpelijk, maar wat is nu die vrije expressie? Wat zijn nu de regels binnen de kunstsector?
Geen, hij/zij die kunst maakt bepaald zelf waar het mee te maken zal hebben en wat het voor boodschap naar de buitenwereld zal uitdragen.
Ondanks dat ik kunst enorm bewonder schrijf ik er helaas te weinig over, schrijf sowieso de afgelopen maanden veel te weinig, maar over kunst heb ik meen ik slechts één keer eerder iets over geschreven. Ging toen over het in hokjes plaatsen van mensen, van kunst etc.
Ik kwam (zaterdag) vermoeid thuis van werk, werkte met pijn en moeite mijzelf uit mijn pak, liet mijn voeten die pijn deden even rusten, at met grote vreugde mijn bordje leeg, viel twee treden van de trap en hield er een dikke knie aan over, strompelde naar mijn kamer om mij zodoende op mijn bed te kunnen ploffen, zette mijn laptop aan, checkte even wat nieuwssites en werd ineens kwaad.
Ik werd niet alleen kwaad, ik werd misschien ook erg moedeloos. Wanneer houdt het op dacht ik bij mijzelf.
Een kunstenares luisterend naar de naam Sooreh Hera hoeft niet te rekenen op een warm welkom, sterker nog ze hoeft helemaal niet te rekenen op plek in het museum voor haar “kunstzinnige” foto’s van profeet Mohammed en zijn schoonzoon Ali als homo.
Althans twee homoseksuele mannen staan op de foto met een masker met daarop de afbeelding van de profeet en zijn schoonzoon.
Ik vroeg mijzelf af, wat is het nut van deze foto’s? Wat wilt ze zeggen? Waar wilt ze heen?
Ik begrijp dat ze de link wilt leggen tussen homoseksualiteit en de Islam, maar waarom kiest ze voor dit? Wetende wat er gebeurt is na de publicatie van Mohammed als terrorist, begrijp ik niet dat iemand dit weer probeert te herhalen. Herhalen in het kwadraat.
Toen ik het internet afging om wat verhalen bij elkaar te sprokkelen, draaide mijn maag na het lezen van een citaat van mevrouw Hera op de website GaySite.nl.
Er staat: “De meeste menen dat de profeet niet mag worden afgebeeld, laat staan in de context van homoseksualiteit, een doodzonde in de islam. Maar om de hypocriete houding in de islamitische wereld tegenover homoseksualiteit aan de kaak te stellen, heb ik de gezichten van Mohammed en Ali gebruikt”
Ik walg van dit soort mensen, werkelijk het laagste wat er is.
Ze neemt weloverwogen een risico waarbij ze weet dat ze de gehele islamitische gemeenschap over zich heen zal krijgen en hierdoor een zeer groot gevaar loopt, maar ook voor enorm veel gevaar zorgt. Een probleem als deze kun je niet op deze manier aan de kaak stellen, hiermee zorg je dat het probleem alleen maar groter en groter zal worden.
Waar mijn maag ook enorm van moest draaien is het volgende wat zij zegt: “Ik weet dat het gevaarlijk kan zijn om dit te maken, MAAR ALS KUNSTENARES MAG IK ALLES MAKEN. Het is belangrijk dat hier in Nederland mensen risico´s durven nemen. Ik heb grote bewondering voor bijvoorbeeld Theo van Gogh en cabaretier Hans Teeuwen. Ik ben niet bang. Ik vind de waarde van mijn werk groter dan van mijn persoon”.
Oftewel ze is bereid te sterven voor haar werk. Wellicht wilt ze te boek komen staan als de vrouw van de Mohammed foto’s.
Nou mevrouw Hera wees maar trots op jezelf.
Het museum kiest wellicht niet alleen voor angst, maar misschien ook voor het behoud van kunstenares Hera, het museum zelf, ze zijn zich wellicht bewust van de gespannen verhoudingen tussen moslims en niet- moslims in Nederland of ze bevonden het werk gewoon te simpel en iets om mee te scoren en wilde ze hier niet aan meedoen.
Ik heb in ieder geval alleen maar lof voor deze museum en lees eens de reacties op www.ad.nl .
De discussie is daar in ieder geval losgebarsten, bedankt!
Om maar af te sluiten met de reactie van een zekere Kia uit Amsterdam die op de site van het AD heeft gereageerd.
Stelletje scheitert.
Karim Khaoiri
pieter | 03 december 2007pieterzandvliet45.googlepages.com/Wie niet opvalt door goed werk, moet het op een andere manier proberen, denk ik dan maar. |
Karim khaoiri | 04 december 2007Dank voor je compliment. Het is inderdaad erg vermoeiend, af en toe te vermoeiend. Iedere keer na dit soort idioterie krijg ik weer altijd vragen van hoe ik daar tegenover staat etc. en met mij velen anderen. Ik ben daar altijd duidelijk in geweest, tuurlijk stuk provocatie hoort erbij, politiek getinte dingen zijn nu eenmaal leuker, satire alles is prima, alleen nu niet. Nu is het debat al zwaar, te zwaar. Wellicht dat we er over 10 jaar over kunnen lachen, maar voor sommige is het moment er gewoon nog niet naar, dit is er één van. |
pieter | 04 december 2007pieterzandvliet45.googlepages.com/Ook ik ben niet vies van provocatie,en die hoeft ook niet altijd zin te hebben, maar een beetje orgineel mag die wel zijn.Misschien heeft de kunstenares het wel gemaakt omdat ze niet voor een trein durft te springen, en zo de Moslim gemeenschap maar uitdaagt, en hoopt dat iemand haar een handje helpt bij het zelfmoorden? |
Myrrhe | 06 december 2007dvn-bodyart.nllieve karim |
Willij Vanderlinden | 07 december 2007Hallo engel, |