Terwijl ik bijna bezweek van de diepe ellende die deze meest uitgescheten grap op aarde met zich meebracht
Goedemorgen
Goedemorgen buurman zegt mijn buurvrouw vrolijk, als ze mij in haar vizier krijgt. Uit beleefdheid, of wil ze echt weten hoe ik de koude ochtend ervaar? Wat moet ze met die informatie, gelukkig zal het lieve mens er niet van worden. Ze zou misschien op stel en sprong verhuizen wegens brand gevaar, en haar gezin is natuurlijk haar allusie. Maar de ochtend is de ochtend maar of hij nou goed is of slecht, goedemorgen zeggen is een beleefdheid vorm, misschien al duizenden keren beschreven door veel betere schrijvers, realiseer ik mij een traan de dood in piekend. Genietend kijk ik naar de traan op het laminaat onder mij, wat was het toch een mooie traan. Verdomme ik ben mijn buurvrouw vergeten in dit verhaal, van buurvrouw naar traan, waarom eigenlijk, ik vind mijn buurvrouw aardig, ze praat wat veel, maar zegt ook iets, wat dan weer een groot voordeel is of mag zijn. Als ik iemand uit de grond van mijn hart een goedemorgen wens, is het mijn buurvrouw wel. Op haar gezicht staat beschreven dat als iemand er niet uitkomt, dan is mijn buurvrouw de eerste die hulp zal bieden. Niet dat ik die hulp ooit nodig heb gehad of misbruikt, nee zoals ik al schreef dat staat op haar gezicht in de vorm van hanenpootjes, rimpeltjes en groefjes beschreven. Met zo’n buurvrouw is een boek totaal overbodig, voor wat dikkere boeken ga ik naar het bejaarden tehuis, daar staan de bestsellers des levens op de gelaten van de bibberende oudjes volgeschreven, daar is geen tatoeëring voor nodig. Als er iemand is die ik echt een spetterende goedemorgen wens, dan is het wel alle oudjes met gezichten als bestsellers. Gingen ze maar nooit dood, dan waren geschiedenis boeken niet nodig. Sommige oudjes zien de goedemorgen wens natuurlijk als een geheugen steuntje, want die weten niet of het ochtend is, dan is het toch fijn als iemand je dat even doorgeeft. Laatst nog wenste iemand mij en de persoon naast mij een goedmorgen terwijl het al avond was, de persoon naast mij lag bijna onder haar stoel van het lachen, terwijl ik bijna bezweek van de diepe ellende die deze meest uitgescheten grap op aarde met zich meebracht. Hem wenste ik zeker geen goedmorgen en haar de lachende persoon naast mij al helemaal niet. Een beetje goedemorgen misbruiken om grappig over te komen, tief nou snel je graf in. Goedemorgen misbruikt men ook vaak, als iemand iets raars doet, bijvoorbeeld iemand bevredigd zichzelf oraal, een ander ziet dat, en zegt in het lucht ledige,”goedemorgen”, en dan echt niet vasthoudend aan het tijdstip, nee dat is totaal ondergeschikt. Of iemand komt de bakkerswinkel binnen, kijkt op de klok, en zegt oh het kan nog,”Goedemorgen”, volkomen kut, het goedemorgen moet uit je hard komen, en niet van een klok, wie weet loopt die wel achter, sta je daar met je goedemorgen. Nou ik ga douchen en wens één ieder een goeiedag.
