Eigenlijk schaam ik mij een beetje voor wie ik was tussen mijn zestiende en twee en twintigste levensjaren, dat wil niet zeggen dat ik nu wel loop te juichen, maar ik heb me er na die tijd maar een beetje bij neergelegd met hoe ik mezelf gebrouwen heb. Want in die tijd deed ik er alles aan er goed en gezond uit te zien. Ik sloot mij zoveel mogelijk af van mijn blowende leeftijd genoten, die schade heb ik wel ingehaald hoor, en zo nu en dan voel ik de behoefte in mij opkomen die schade niet alleen in te halen maar ook heel ver voor te blijven. Toch ga ik zo nu en dan weer flink sporten, al neemt dat gevoel steeds meer af helaas. Dat in tegenstelling tot de jonge Pieter, hij rende, fietste, zwom zich de schompes, en ging ook nog naar de Sportschool voor werken had hij geen tijd, en educatie was hem ook vreemd. U gelooft het vast niet als ik zeg dat ik voor mijn twee en twintigste niet wist dat er Kunst academies bestonden, dat speelde in Delfshaven geen rol. Jammer want ik wist niks beter te bedenken dan flink te tekenen, en het resultaat in de vuilnisbak te gooien. Maar goed even terug naar de Sportschool aan de Willem Buytenwechstraat, Sportschool Delfshaven hete die heel origineel. Bij mijn eerste training werd mij al drugs aangeboden om flink te groeien, wat ik afsloeg. Ik ging bijna iedere dag, en had altijd ruzie met de Hindoestaanse eigenaar, niet echt ruzie maar we dolde elkaar, kibbelen zeg maar. Hij zei steeds dat ik niet vooruit ging, en ik noemde hem Jakka, terwijl hij Aniel hete. Ja erg intelligent allemaal. Het was er erg klein in die sportschool, alle toestellen stonden tegen elkaar aan, met net voldoende ruimte om je oefening goed te doen. Er was een aantal keer een gevecht, omdat mensen hun beurt niet afwachtte, ik bemoeide mij daar niet mee, maar keek er wel naar natuurlijk, sensatie was mij niet vreemd. Jakka probeerde mij iedere dag de sauna in te krijgen, niet om mij eens flink te nemen, want zelf bleef hij grapjes maken achter zijn bar, en op hele slechte manieren zijn fel gekleurde house broeken te slijten, heel doorzichtig die man, je moest wel heel erg dom en idioot zijn als je in zo’n wansmakelijk stukje nylon stof ging rondlopen. Ik snapte dan ook niet waarom ik er één bij hem kocht. Maar hij kreeg het voor elkaar mij de sauna in te krijgen. Daar zat ik dan preuts met een handdoekje om mijn kruis heen naar adem te snakken, op een klein bankje, in een mega kleine sauna. Maar het voelde relax aan dat zeker. Tot mijn grote schrik kwam er een hele dikke Surinaamse dame (de moeder van Timex, Rottedam graffiti terrorist) aast mij zitten, ze groette en leek ergens op te wachten. Nee niet op mij, want weldra kwam er een nog dikkere Surinaamse dame aan de andere kant van mij zitten. Ik zat opgesloten tussen twee enorme bovenbenen van de dames. Onderwel praatte ze keihard via mijn oren met elkaar alsof ze ruzie hadden. Wat had ik het benauwd, en wat wilde ik graag dood. Het sauna deurtje ging open, het hoofd van Jakka verscheen met een vette grijns op zijn smoel. Hij vroeg of het warm genoeg was, en knipoogde wetende hoe ellendig ik mij voelde naar me. Met hoofdpijn stapte ik later onder de douche. Jaren is dit mijn laatste ervaring met de Sauna gebleven.
