Wat is er mis met mij?

Relaties werken niet echt in mijn geval, ik bevind mij in een leeftijdscategorie waarin de dames waarmee ik “date” over het algemeen in het bezit zijn van een prachtig kind of vaker nog een volledige schare. Laat duidelijk zijn dat ik kinderen op handen draag, onverwerkt stukje verleden mijnerzijds…
Ben getrouwd geweest, huwelijk liep beetje mis een paar jaar geleden, het piesen deed ik niet helemaal op de daarvoor bestemde plek. [lees: ik pieste met grote regelmaat naast de pot]
Het schuldgevoel heb ik afgekocht, een terugkerend patroon in mijn leven, deze ex heeft verder een financieel onbezorgd leventje.
Weer komt er een frase uit het nummer van Leo Sayer’s Just a boy naar boven:

I didn't know how to play
I've worked hard and failed
Now all I can say is
I threw it all away
Oh, I was just a boy
Giving it all away

Na mijn scheiding volgen er redelijk wat relaties [understatement of the year 2007]… zoals gezegd veelal met kinderen.
De natuurlijke verwekkers van de aanwezige kroost beschikten over het algemeen niet over het eergevoel om voor hun eigen gebroedsel te zorgen.
Boze Brammetje… als zij het niet doen zal IK het wel doen.
Misplaatste zorgzaamheid of een verwrongen behoefte aan affectie?
Toch de plicht genomen om voor de arme kinderen te zorgen… vervolgens wil ik weg, weg, weg!
Daar is Leo Sayer weer:

Sail away, sail away
Ooh, well I know better now,
I know better now
Giving it all away
Oh oh, I now better now,
I know better now
I've given it all away

Langzaam maar zeker ontdek ik dat Brammetje nou niet bepaald een gelukkig man is.
Ooit wel geweest? Of altijd alleen maar gedacht dat ik het was?
Onlangs de 37 jaar bereikt… redelijke prestatie.
Kort geleden, op een van mijn schaarse dappere momenten, heb ik mijn eigen natuurlijke verwekkers gevraagd naar wat gebeurtenissen uit mijn jeugd.
Tsja, ik zie dat geheel verkeerd… het was heel anders allemaal.
En verder moet Brammetje er maar het zwijgen toe doen!
Je hebt het toch allemaal goed voor elkaar? Yeah right!
Ik neem er maar een driedubbele whisky op… PROOST.
Leo Sayer zingt verder in mijn verdoofde hoofd:

Went out in the world
Too much for my nerves
Well, only myself to blame
See, I was just a boy
And there was nobody else to blame
I've done all I can
Now it's out of my hands
Stand on my head and say
Oh, I was just a boy
Giving it all away

Enerzijds wil ik graag de  hele wereld redden, echter de rest van de wereld kan van mij ook zeer regelmatig de “tering krijgen”.
Oeps…telefoon… vriendinnetje, heel lang niet gehoord, zielig verhaal… ze heeft financieel probleempje.
Natuurlijk help ik je, hoor ik mijzelf mompelen.
Misplaatste zorgzaamheid of een verwrongen behoefte aan affectie?

Die geschiedenis blijft zich maar herhalen… wat is er mis met mij?
Kreeg nog niet zolang geleden de wijze raad van een mooie blonde dame “Bram, rot op! Je kan niet de hele wereld redden, niet alles is jouw verantwoordelijkheid!!”
Ben beetje bang dat die dame het bij het rechte eind heeft….