Afgelopen donderdag rond een uur of half acht 's avonds moest ik nog iets halen bij de Albert Heijn.
De Albert Heijn is een minuut of drie lopen van huis verwijderd, maar ik liep alsof ik haast had.
Tot ik bij een brug Nick zag, ik ken deze jongen al ruim zeventien jaar en vroeger maakten we met z'n allen hutten.
Nick is een rustige, aardige en vooral vriendelijke jongen.
Nick is een klein iel mannetje met ingevallen wangen, maar normaal altijd met een lach.
Dit keer was dit niet zo, Nick's ogen traande en het biertje in zijn hand verraadde dat hij behoorlijk ver was.

Normaal als ik Nick zie heeft hij het over hoe goed hij het wel niet van ons "mijn broers, mijn zussen en ik" vind, dat wij wel geslaagd zijn in het leven.
Nick is afgestudeerd als boekhouder, maar heeft nog geen seconde gewerkt als boekhouder. Daarentegen werkte hij als ramenzemer, hovenier, havenarbeider, stellagebouwer en is hij nu een stuwadoor.
Niets wat hij deed had ook maar iets met zijn vooropleiding te maken en dit vanwege één fout zo'n tien jaar geleden.
Nick was toen bijna zeventien en kreeg het aan de stok met iemand die hij vervolgens onderuit sloeg en een gebroken kaak bezorgde.
Nick zat ongeveer twee maanden vast voor deze actie.
Het is de enige vechtpartij die ik van Nick kan herinneren, als hij ruzie had kwam hij normaal altijd naar mijn broer voor hulp.
Nick stond bekend om iemand die niet kon vechten, maar die ene keer heeft tot de dag vandaag zijn leven bepaald.
Nick kon niet als boekhouder werken vanwege zijn strafblad.

Ik vroeg hem wat er was, waarop Nick antwoordde dat hij het niet meer ziet zitten.
Het was de derde al volgens Nick.
Ik vroeg hem weer wat er was, Nick vertelde me toen dat zijn buurmeisje zelfmoord heeft gepleegd.
Zo harteloos en niet meegaand dat ik ben vroeg ik of de vrouw met de mooie dreads zelfmoord heeft gepleegd.
Ik kreeg een nee, hij kreeg een gelukkig.

Hij vertelde me dat hij de hele nacht bij haar vriend thuis heeft gezeten, omdat die ook zelfmoord wilde plegen.
Nu willen ze er beide een eind aan maken.
Nick vervolgde met te zeggen dat ze zich opgehangen had. Het touw was te lang, ze bleef te lang leven.
Hij was boos op de politie en ambulance, waar waren ze toen ze belde.

Ik vertelde hem dat dit soort dingen nu eenmaal gebeuren, iedere seconde dat je dan wacht lijkt een uur, maar in feite wacht je maar vijf minuten.
Ik zeg hem dat hij vooral op zichzelf moet blijven letten, iedereen hier heeft dit soort dingen meegemaakt.

Hij begrijpt het niet, ik wil er namelijk een eind aan maken.
Wanneer hij Ker, Ker, Ker zegt, geef ik hem een schouderklop, een aai over zijn bol en vertel hem dat hij moet volhouden al is het nog zo moeilijk.

Hij wilt niet weglopen, daarom doe ik het, ik vervolg mijn weg naar de Albert Heijn en weet niet meer wat ik wil. Ik pak een tweeliter fles melk, rekende deze af en liep rustig naar huis.

Soms begrijp ik het zelf niet meer, maar één ding begrijp ik heel goed.
Sluit jezelf af van dit soort emoties, zorg dat je niet geinfecteerd raakt door het verdriet van een ander, al is het nog zo moeilijk.
Het is advies welke mij gegeven werd toen ik nog met lego speelde.

                                                                                Karim Khaoiri