Was een drukke week, met een zeer enerverende donderdagavond.
Het plan om vrijdagochtend om 4 uur richting Luxemburg te vertrekken bleek niet helemaal uitvoerbaar.
Mijn klanten die ik in Luxemburg tref bestaan uit, laat ik het zo zeggen, zeer vrije jongens.
Met enige regelmaat word ik daar ingehuurd voor het geven van adviezen.

Enfin… rond 10 uur aanvaard ik de heenreis… op de een of andere manier zit ik met het melodietje van “Alle eendjes zwemmen in het water” in mijn hoofd.
Telefoon… mijn vader… vraag: “ben je gelukkig Bram?” antwoord: ”Ja, pa”  [kort gesprek, beetje gelogen]
“Alle eendjes zwemmen in het water”… krijg het niet uit mijn kop!
Telefoon… vriend Ruud… vraag: “gisteravond nog wat meegemaakt?” antwoord: “Mwah… vertel ik volgende week allemaal wel!” [brede grijns op mijn smoelwerk]
Pffff weer die eendjes….
Telefoon… belastingdienst… vraag: “mogen wij u uitnodigen voor een gesprek?” antwoord: “ja, mag ik  u daarover volgende week terugbellen?” [leuker kunnen zij en ik het niet maken, terugbellen om het makkelijker te maken kan wel]

Het wordt rustig op het gebied van de telefonie, Brussel in zicht, Namen voorbij, de echo klinkt na in mijn hoofd “Ben je gelukkig Bram?”
Een wondertje der techniek in mijn auto brengt mij feilloos op Rue Jean Engling nummer 12.
Even inchecken, natuurlijk heeft mijn geachte cliëntèle weer alles perfect voor mij geregeld… het kan allemaal niet op! Daar sta je dan als “sharp-dressed-man”, inclusief foute auto, fout horloge… Ben je gelukkig Bram?
De mooie dame achter de receptie overhandigt mij de key-card voor mijn kamer, terloops meldt ze nog dat het hotel graag in iedere vorm van service zal voorzien.

Op de kamer vind ik een grote fles “Moët & Chandon”, ik houd niet van champagne en als ik het drink wil ik dat doen met mijn geliefde, samen met haar dronken worden… helaas de vrouw waar ik gek op ben geworden is er niet bij. Ben je gelukkig Bram?
Telefoon… cliëntèle… vraag: “zin om vanavond naar de gentlemen’s club te gaan?” antwoord: “Ja… graag!” [ik lieg keihard]
Waarom heet een veel te dure hoerenkast altijd gentlemen’s club, vraag ik mij vertwijfeld af.

Na een lange vrijdagnacht [lees vroege zaterdagochtend] moet er toch wat werk worden verzet, dus ’s middags beginnen de eerste besprekingen natuurlijk wordt dit weer opgevolgd door uitgebreid eten tegen een belachelijk hoge prijs. Geld moet rollen en zeker bij de vrije jongens. Plotseling mis ik weer die lieve, mooie vrouw die mij helemaal begrijpt. Ben je  gelukkig Bram?
Zondagochtend word ik wakker met het besef dat ik voor cliëntèle alle besproken plannen moet uitwerken en maandagochtend mag presenteren. Gelukkig hebben de alcohol en de andere genotsmiddelen de grijze massa in mijn bovenkamer nog niet aangetast, dus het is redelijk vlot tot een geheel in schema’s te vatten. Tot mijn enorme vreugde wordt mijn relaas zelfs op maandagochtend door cliëntèle begrepen.

Ik wil weer terug richting Rotterdam, terug naar mijn plekje…
Op de terugreis denk ik na over geluk in het algemeen en mijn eigen geluk in het bijzonder.
Waarom kan ik van alles heel handig oplossen en maak ik er in mijn eigen leven zo’n, soms wel prachtige, chaos van?
Mijn zoektocht naar geluk…