| j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
| 1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
| 2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
| 3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
| 4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
| 5 | 18 | 31 | 44 |
....en wat je nooit meer mag doen...
Een tijdje terug vroeg mijn vrouw mij vriendelijk doch dwingend de oude pc eens van Marc zijn slaapkamer af te halen. Het ding doet het niet, is veel te groot en staat uiteraard verschrikkelijk in de weg…op die plaats MOET namelijk iets anders staan, iets wat nergens anders kan staan, omdat het dan gewoonweg niet staat…
Lui en sterk (vinden mijn kinderen) als ik ben moet dat wel in 1 keer naar beneden., inclusief printer…..wat moet een jong van 5 trouwens met een printer denk ik ineens….
De hele draden partij subtiel en uiterst vakkundig uit de apparaten getrokken en zorgvuldig de hele mieterse boel op elkaar gestapeld.
Wat bezielde me trouwens dat hele spul op die slaapkamer te installeren indertijd……maar goed, dat heeft mijn vrouw dus ook nooit begrepen blijkbaar.
Mikey en Marc (5 en 3) stonden vol verwachting onder aan de trap te wachten, want Papa deed weer eens wat in huis…. Altijd als ik dan eens iets deed had ik hulp. Marc zette dan zijn Bobdebouwerhelm op en meldde dat hij ook reetskap had en maakte me duidelijk dat we absoluut niet zonder konden. Wachten moest ik in ieder geval.
Een dikke peer zaag, en een rolmaat om te meteren , dat was zijn vaste wapentuig…
Bij de helm was ook een veiligheids bril meegeleverd welke steevast net onder zijn ogen en een centimeter of 5 boven zijn onderlip met een veel te strak stiek op zijn kleine hoofdje geklemd zat, alsof hij de dichtstbijzijnde bank ging overvallen…
Over vallen gesproken, door zijn creatie zag hij uiteraard niet precies welke weg hij bewandelde, en gaf na het vallen dan ook aan dat het maar goed was dat hij een helm op had.
Gekke bob… Maar goed ik , met de halve Media Markt in mijn handen de trap af….
O, schat kijk uit hoor….. die kat….die…..
Juist nadat ik mijn hele evenwicht had laten overhellen naar links, stapte ik met mijn volle (
Over naar kijken gesproken…..het bloed spoot uit zijn neusje, zo tegen de crème witte muur, voordeur en hobbelde spartelend de trap af. De paniek die toen ontstond was niet te beschrijven…..de kinderen krijsten “pap wat doe je nou!! Kijk nou!! Lientje!! Maaaam!!......Mijn hart draaide vijf keer rond in mijn lichaam….wat een drama……
Mikey (3) zei alleen maar Papa poes dood, papa poes dood, alsof het een bevel was….
Mijn vrouw griste het arme katje van de vloer en rende er mee , door de kamer, naar de achtertuin…een spoor achterlatend over de muur, vloerkleed en tegen de achter deur aan.Daar was de concentratie het ergst omdat ze de deur niet openkreeg. Lientje liep langzaam leeg en het spartelen werd al duidelijk minder…
Ze legde het trillende dier op het gras en vroeg me het nummer van de dierenambulance.
Vroeg me wel af hoe zo’n toch wel kundige arts dat koppie weer in de originele vorm zou kunnen krijgen , en het volgende moment was het leed al geleden. Een korte pijn, dat wel.
De ziel verliet het lichaam en volgens de jongens is Lientje nu aan het spelen met Diesel, een Berner Sennen die we eerder verloren. Lang, heel lang heb ik Mickey nog horen zeggen….papa poes dood….. Ik stond er bij te janken als een klein kind, en merkte ineens hoe verschrikkelijk veel ik van die jongens hield..
Dat verdriet was heel intens en Lientje heeft daarom ook een mooie begrafenis gehad, compleet met steen en kruis. Samen hebben we haar begraven en hebben ook samen weer een nieuwe kat uit het asiel gehaald. Als je er nog meer kwijt moet, grapte ik tegen de asiel dame, maar werd niet in dank afgenomen begreep ik later……..
Je snapt wel , Pap, dat je nooit meer een computer naar beneden mag dragen....
