Vrijdagochtend even voor zes uur eindelijk ik kan weer rijden, ben wakker geworden op de achterbank van mijn auto…bezweet, stinkend naar bier, whisky, rook… hmmm maar ook een vleugje parfum van een machtig mooie vrouw…. De flarden in mijn hoofd moeten nog een geheel vormen. Een van mijn zaktelefoontjes komt tot leven… gelukkig geen zakelijk gezeik… het is de machtig mooie vrouw van wie ik de parfum nog ruik op mijn shirt. Ze is veilig thuis.

Haar heerlijke stem doet mij verder ontwaken en langzaam maar zeker herinner ik mij de geweldige en bijzondere avond die naadloos overging in een op alle manieren spannende nacht. Een nacht van passioneel aangetrokken worden en bikkelhard afgestoten…donder op klootzak… blijf alsjeblieft bij me… pleur op… ga niet weg, ik hou van jou.

Tot mijn vreugde beginnen de 8 cilinders in het vooronder van mijn forse grijze Duitse vriend hun werk te doen op mijn commando. Airco op 17 graden…ramen open… wakker worden... kut toch nog een parkeerboete onder de ruitenwisser… cd’tje aan… hard aan..  door de speakers schalt:

Well, my daddy left home when I was three,
and he didn't leave much to ma and me,
just this old guitar and an empty bottle of booze.

Glimlachend denk ik, toeval bestaat niet. Ik heb de “Boy named Sue” gezongen met een kerel die ik, samen met de eerder genoemde machtig mooie vrouw, had ontmoet in een bar.
De flarden in mijn hoofd beginnen zich te formeren tot een knallende pijn in mijn kop. Graaiend in mijn dashboardkastje pluk ik wat ubiprofen uit de verpakking en frommel het zonder water in mijn mond. Het einde van de regeerperiode van koning alcohol.

Nadenkend over de les die ik geleerd heb stuur ik mij de mooie stad achter de duinen uit.
Mijmerend kom ik tot de conclusie dat ik heel erg jaloers kan worden, ik Abram, 36 jaar geboren te Rotterdam, voelde me plotseling ongemakkelijk tijdens mijn date met machtig mooie vrouw waarbij een welbespraakte, breedgeschouderde kerel aanschoof bij het diner....
De zintuigen van machtig mooie vrouw pakken deze signalen haarscherp op en ze fluistert teder in mijn oor “Geen zorgen Brammetje…”, ze is zo lief.

Eindelijk thuis, ik laat gedurende 3 kwartier heet water over mijn lichaam stromen.
Ineens herinner ik mij weer intelligente woorden van machtig mooie vrouw “Bram, rot op! Je kan niet de hele wereld redden, niet alles is jouw verantwoordelijkheid”, ze is zo slim.
En ik moet nog zoveel leren….