Het weerzien

Als ik ’s nachts niet kan slapen omdat mijn leven me wakker houdt, is er maar een remedie om mijn gedachtes weg te laten ebben: ik denk aan haar. Haar onvoorspelbare bewegingen, die zacht kunnen zijn en dan ineens ruw, hypnotiseren mij. Het geluid dat zij maakt als zij zich verroert, laat mij verstillen. Haar frisse en zilte geur - die zij behoudt, ongeacht de roekeloosheid van anderen – kalmeert mij en geeft me tegelijkertijd levenskracht.

Al maandenlang roep ik herinneringen aan haar op. Niet alleen als ik geen slaap kan vatten maar ook als het weer mij neerslachtig maakt en de kou tot in mijn botten is doorgedrongen. Ik verlang naar de dagen waarin ik haar weer zal zien, maar dat zal alleen zijn wanneer zij in haar diepe schoonheid kan schitteren door een hoogstaand zonnetje, en de buitentemperatuur het toelaat om mouwloos rond te lopen.

Ik denk dat onze ontmoeting niet meer lang op zich laat wachten en ik heb me voorgenomen dat als de omstandigheden er niet naar zijn om haar in Nederland te zien, ik desnoods naar haar toe reis. Uiteraard zal dat daar zijn, waar zij voor mij tot haar recht komt. Natuurlijk zal ik er wat voor moeten inleveren: spaargeld, vakantiedagen en mijn vrije tijd om uit te zoeken waar ik haar het beste kan treffen, maar ik weet wat ik ervoor terugkrijg. Mijn investering zal uiteindelijk rendabel zijn voor mijn gemoedstoestand.   

Vlak voordat het moment aanbreekt waarop ik haar ontmoet, zal ik alles in het werk stellen om ten volste van haar te kunnen genieten. Mijn overtollig lichaamshaar zal zijn verwijderd waardoor haar aanrakingen nog intenser aanvoelen. Vroeg in de morgen zal ik aanwezig zijn om die dag zo dicht mogelijk bij haar te liggen, en nadat ik mijn bagage heb weggezet als enige in haar te duiken en te baden in haar vocht. Jengelende kinderen, brullende Duitsers,  blaffende honden of muziek die uit speakers schalt, zijn in die vroege uren nog niet aanwezig waardoor alleen zij te horen is.

In de loop van de dag van het grote weerzien zullen haar klanken steeds minder goed te horen zijn, en haar mooie bewegingen jammer genoeg onderbroken worden door diegenen met wie ik haar moet delen. Eén element van haar zal echter voor mij op volle kracht aanwezig blijven: haar geur. De etensgeuren die uit de strandtenten komen of de aangebrachte chemische zonnebrandmiddelen kunnen haar aroma niet verdrijven, of afzwakken.

Haar geur blijft mij omhullen. Zelfs wanneer ik mijn terugreis heb ingezet en op tientallen meters van haar op de boulevard het zand van mijn voeten wrijf, en stilstaande auto’s met hun draaiende motoren staan te wachten op een parkeerplek.

C Julie van Mol 2007