Het culturele online mzine van Rotterdam
antenne rotterdam

Antenne Rotterdam

jfmamjjasond
1610141923273236404549
2711152024283337414650
3812162125293438424751
4913172226303539434852
5183144

Magazine

week 47 | donderdag 21 november 2024 22:49 uur | 2 bezoekers

Achter de Groene Horizon

Ellen Verweij met haar vriend, Wiert, Jan Raaf, die samen 10 jaar in Leshoto werkten.

Zoals in de media bekend werd, is Ellen Verweij op een afschuwelijke wijze om het leven gekomen. Door een kogel die haar op weg naar huis achter in haar rug trof, is zij op laffe manier van haar nog jonge leven beroofd. Hoewel de politie in Leshoto zegd er alles aan gedaan te hebben de daders te vinden, is daarover tot nu toe nog niets bekend.

Toen ik er voor het eerst op 22 juni 2007 over haar vernaf, sprongen mij de tranen in de ogen. Niet dat er geen vreselijke dingen genoeg gebeuren, maar een vrouw, die samen met haar vriend hun leven inzetten om slachtoffers te helpen; is een extra gemis.

Op 01 juli 2007 heb ik dan ook een gedicht, als een Ode aan haar opgedragen. In dit gedicht probeer ik met weinig woorden te vertellen, waar zij beiden mee werden geconfronteerd en hoezeer het leed is dat anderen nog iedere dag wordt aangedaan.

Titel: Zelfrespect 

Hoe lang nog, zal het gedwonge lang verzwegene, geheim gehouden worden; ketenen, die de ziel gevankelijk hebben omsloten?                                                    Hoe lang nog, zal het slot verdragen worden, waarmee de lippen en zelfs de tong, werden doorboord?  

Op een dag zal dit gevoelde geweld, als door diepingevreten oxidatie op een zeker punt verbreken en het gevoel vleugels geven, om elders neer te kunnen strijken als een duif; in hernieuwde rust, eindelijk weer thuis in eigen oord.                        

Deze waardigheid, zal nooit weer zolang, als een langverdragen angst, in stilte dichtbij en in de verte gehoord, als lammeren die krijsen; zodanig door vernedering en verplettering opnieuw worden ontbloot, dat ze wederom zal verguizen.

Dit in het diepe duistere gelegen, kostbare goed, zal nimmermeer zodanig pijn lijden, maar als door onzichtbare handen; als een van ouds geschreven brief, dit kostbare goed teder omsluiten; zal ze spreken, door een ieder die oren heeft worden gehoord, als een sieraad, die op ieders hoofd kan prijken, om nooit meer op deze wijze te worden ontluisterd.

C. (copyright) Jacques Walrave  / Opgedragen aan Ellen Verweij

 
Array
(
)

*

laat dit veld leeg

Tweets about "#rotterdam"