Vatbare Varkens[1]

Hatsie! ´Ik ben alweer verkouden,` snuft Zeugje. ´Wat vervelend voor je,` antwoordt Beer, ´heb je op de tocht gestaan?`

`Ja en nee`, zucht Zeugje. Het komt de kwaliteit van mijn hok. Het tocht in mijn hok. Ik knor al weken tegen de hokbaas dat hij mijn hok moet opknappen. Hij heeft wel wat aanpassingen aangebracht, maar het tocht nog steeds. Hij weet ondertussen wel dat ik erg gevoelig ben voor tocht. Vorig jaar moest de arts ook twee keer langskomen in de winter vanwege een verkoudheid. Ik ben als EKO-varken principieel tegen antibiotica. De arts heeft dus niets anders kunnen doen dan vaststellen dat ik verkouden ben en advies geven dat tocht slecht is voor mijn gezondheid en dat ik beter voor mezelf moet zorgen. Zoals jij ook weet, ben ik daarvoor ondertussen grotendeels afhankelijk van anderen. Vervelend genoeg!

´Weet je,` zegt Zeugje met een vleugje jaloezie tegen Beer, ´als ik de vrouw van de hokbaas zie lopen in haar bontjas, kan ik het niet laten hard tegen haar te knorren. Ik wil ook zo´n jas. Ik weet zeker dat ik dan niet meer verkouden word.`

´Zo´n bontjas lijkt me niets, snuift Beer, veel te warm. Daarbij ben ik eigenlijk nooit verkouden. Ik zorg dat ik veel in beweging ben. Ik ren regelmatig mijn rondjes buiten en voeg verschillende supplementen toe aan mijn voedsel. Alles bij elkaar zorgt dat voor een goede gezondheid. ´Volgens mij ben je gewoon een beetje een verwend varken,` gniffelt Beer. ´Pùh`, snift Zeugje, ´je begrijpt er niets van. Ik ben gewoon heel gevoelig.`