Het zal je maar gebeuren.....
Ik hou van jouw schat, ik ook van jouw, Gaf Koos met moeite op niet erg originele wijze antwoord aan zijn vrouw, die dit zei uit volle liefde, Koos zijn antwoord was gemeend, maar nu had de robuuste Schiedamse havenwerker zin om zijn plasser weldra in de voor hem bekende schede van zijn geblondeerde vrouwtje te planten.
En zo geschiede, een korte en zeker geen heftige vrij partij volgde, Koos was nu eenmaal niet zo romantisch aan gelegd.
Neuken was hetzelfde als plassen voor hem, zo nu en dan moest de zak leeg.
Snurkend viel Koos in slaap.
Terwijl een verdieping lager in den huiskamer hun witte hondje model kuttenlikker doorlopend blafte, ze waren er aan gewend, maar in het huis naast hem zat de kleine kale buurman met de poes op zijn magere schoot zich voor zijn bij het puzzelen gewonnen televisie zich te verbijten aan het geblaf van de kuttenlikker.
En dit al twee jaar bijna iedere avond lang.
Twee maanden voor deze avond, had hij van zijn balkon af, een fles naar de kuttenlikker gegooid.
Luk raak net langs het blaffende kopje van de kuttenlikker.
Hij had dit niet mogen doen, maar zijn waarschuwingen werden keer op keer door zijn buren genegeerd.
Die bewuste dag is het uitgelopen op een felle ruzie, waar de politie bij moest komen.
Koos had hem bijna gewurgd met zijn enorme knuisten.
Het had alles alleen maar erger gemaakt, vrijwel dagelijks als Koos veelal met een flinke slok op uit zijn werk naar huis gaat, belt hij bij hem aan, om vervolgens voor een dichte deur te roepen, kom dan flikkertje dan sla ik je dood en steek die rot kat je reet in.
En dat terwijl de arme buurman niet eens een flikker is, en zou dat wel zo wezen, dan is het al helemaal overbodig dit te melden.
Maar buurmannetje was machteloos en doods benauwd voor Koos.
Iedere dag wenste hij Koos in gedachte alles wat je, je ergste vijand niet zou wensen.
Hij was al meerdere malen naar de politie geweest die er zoals altijd niks aan kon doen.
Een eindje verderop in de Hoofdstraat woont een kunstenaar, die zich nu even het verhaal inschrijft.
Die kunstenaar had geen weet van dit al, en wist hij het wel dan had hij er net als de politie geen reet aangedaan.
Op een November avond zat hij verveelt naar een niet bij naam te noemen collega kunstenaar te luisteren, die hem zogenaamd van alles aanbood, normaal noemen we dit in de maling nemen, maar bij kunstenaars heet dit hoop kweken.
Net toen de kunstenaar bijna ging uithalen op zijn collega, hoorde hij de loeiende serene van een politie wagen.
SENATIE, heerlijk dacht de kunstenaars, en liep vervolgens zo snel als zijn beentjes hem konden dragen naar buiten, zijn collega met open mond achterlatend.
Maar net als al de buren die ook aan de dodelijke verveling waren ontsnapt hield een agent hem staande.
Wat is er gebeurd vroeg de kunstenaar bijna met een erectie van opwinding aan de agent.
Er ligt een lijk in het poortje, zei de agent nors.
Iemand anders vroeg hoe kan dat nou, ja we kunnen niet allemaal Einstein wezen.
De agent zuchtte nu en zei met enige moeite dat het lijk, alvorens hij lijk werd, werd neergestoken, wel twintig maal over zijn hele lichaam.
Misselijk droop de kunstenaar weer af.
De volgende dag liep de kunstenaar met zijn twee hondjes in de Plantage.
Toen hij zich verlaagde tot de vraag, aan een andere uitlater,”erg he’, weet u precies wat er gisteren gebeurt is in het poortje”.
De andere uitlater zei dat hij dat precies wist, de kunstenaar keek hem vol verwachting met pret ogen achter zijn brilletje aan.
De man zei dat hij de dag ervoor zijn hond uitliet, toen de boven beschreven kuttenlikker naar hem toe kwam lopen.
Waar is jouw baasje vroeg hij aan het hondje die hem vast geen antwoord gaf.
Het beestje blafte niet, en bleek dus van streek.
Toen hij het poortje in keek, zag hij het bebloede lichaam van Koos liggen, vermoord want zoiets doet zelfs de beste zelfmoordenaar niet.
U mag de dader zelf invullen…..
Dit verhaal is gebaseerd op een waar gebeurt verhaal
