Leden van de Tweede Kamer mogen vragen stellen aan ministers. En staatssecretarissen natuurlijk. Dat gebeurt alleen niet zo vaak.

Vragenstellers krijgen maximaal twee minuten de tijd, ministers moeten binnen vijf minuten antwoorden. Daarom gaat het vragenuurtje heel snel. En is het populair bij het publiek. 

Vandaag ook. Een pronte blonde beveiligingsdame heeft het er maar druk mee. Klassen schoolkinderen staan voor de ingang. Middelbare schoolkinderen. Pubers. Zo ver het oog reikt. Sommige bestaan uit keurige blanke kindjes, andere zijn flink gekleurd. Sommige hebben beugels. De meiden zijn bijna allemaal langer dan de jongens.

Klas voor klas mogen ze de publieke tribune op.

Die tribune zit snel vol. Alleen de tafeltjes die gereserveerd zijn voor het Agrarisch Dagblad en de NRC blijven leeg.

Beneden arriveert Johan Remkes als eerste van de kamerleden. Hij kijkt niet op naar de tribune. Zijn stijve, magere, lange gestalte vouwt zich in een van de honderdvijftig blauwe stoelen. Hij ziet er ernstig uit, Johan Remkes.

Ernst Cramer, het nieuwe Christen Unie kamerlid uit Zeewolde, loopt met verende tred achter Remkes aan. Hij kijkt omhoog, naar de gevilde tribune. Hij lijkt een tennisser, die de arena ingaat. Hij ziet er goedgeluimd uit. Je verwacht dat hij elk moment zijn hand op kan steken, om de toeschouwers te groeten.  

De ervaren Antilliaanse PvdA-reus John Leerdam draait rustig op zijn stoel heen en weer, friemelt aan zijn neus. Om hem heen is intussen een kakofonie van jonge en oudere kamerleden ontstaan die met elkaar bijkletsen en met hun mobieltjes zwaaien.

Samira Bouchibti, de blonde Turkse schoonheid van de PvdA, showt een doorzichtig groen hemdje. En loopt de zaal weer uit om te bellen.

Dan komt Wilders binnen, zijn acht partijgenoten lopen achter hem aan. Zijn haar ziet er vandaag goed uit. Het heeft de goudgele kleur van een graanveld in volle bloei. 

De schoolmeiden op de achterste rij van de publieke tribune beginnen te wijzen. Een Antilliaanse kan zich niet inhouden. ,,Wilders”, roept ze, terwijl ze snel een hand voor haar mond slaat. De blonde beveiligingsdame zet zich langzaam in beweging. Richting de Antilliaanse en haar klasgenoten.

Wilders reageert niet. Hij is een vastberaden oppositieleider. Hij stort zich niet meer aan schreeuwende Antillaanse pubermeisjes.

Boris van der Ham komt als laatste binnen. Hij gaat naast Pechtold zitten. De twee D66-ers zijn nog net zichtbaar vanaf de tribune. Pechteld is een lange man, die zijn benen in het gangpad steekt, in plaats van onder tafel. Hij zit te sms-en op een zilveren Motorola telefoon. Boris van der Ham zit grapjes te maken, tegen iedereen die het horen wil. Maar vooral tegen Pechtold.

De beveiligingsdame van de publieke tribune is inmiddels bij de Antilliaanse en haar klasgenoten gearriveerd. Ze spreekt hen, en hun onderwijzer, streng toe. Maar ze mogen blijven.

Ondertussen vraagt Gerdi Verbeet om orde. Ze wil het vragenuurtje beginnen. Gerdi is de voorzitter van de Tweede Kamer. Ze is in de vijftig, en heeft een strenge bril op. Het helpt niets, die bril. De kamerleden ouwehoeren gewoon door. Remkes lijkt zich een beetje aan het getreuzel te ergeren. Wilders ook. Mark Rutte leest in het voorste bankje onverstoorbaar verder in De Pers.