Daar waar de 6 heren van De Wereldband in het vorige programma `Lekker Warm` nog leken op het betere aftreksel van het Groot Niet Te Vermijden dans en show orkest, gaan de heren in dit programma een geheel eigen koers varen. Als 6 losgeslagen bouwvakkers gaan zij in de voorstelling `KEET`te keer als bezeten muzikanten.

Bij binnenkomst in de zaal wordt het publiek meteen meegevoerd naar de bowplaats met slechts het gebruik, knap gedaan, van een gele ghettoblaster waarop een Arabische zender te horen is. De Arabische invloeden zouden later ook regelmatig te horen zijn.

De zaal stroomt vol en de lichten gaan uit... Hee Hoo, de heren komen op. Het eerste nummer is geen sterke opening maar wordt door het 2e nummer ruimschoots goed gemaakt. Zoals de heren hun instrumenten bespelen en daarbij het gevaar in decorgebruik opzoeken is een must voor het oog! Hangend op een steiger trompet spelen is leuk om naar te kijken, het zwaaien met een buis lijkt soms net even fout te gaan maar blijft goed gaan.

Soms willen de heren net even iets te makkelijk scoren en doen zichzelf dan teniet door een makkelijke solo te spelen, voor een leek nog steeds goed maar voor de betere toehoorder te simpel. Dit wordt echter keer op keer goedgemaakt door de overgangen en de volgende act/muziekstuk.

De voorstelling kent een aantal echte hoogtepunten waaronder; de bouwvakkerspleetstriptease, schafttijd en natuurlijk de koffiebekers. Zelf heb ik ook nooit geweten dat er zoveel mogelijk is met kruiwagens...

Gelukkig wordt in dit programma meer gebruik gemaakt van het theatrale aspect en blijkt geen enkel decorstuk overbodig te zijn. Hilarisch is de scene met de bommenwerper, knap zoals ze het publiek laten geloven dat er iets spectaculairs gebeurt en mensen beginnen weg te kruipen uit veiligheid. De overgang van Rammstein imitatie naar klassieke barokmuziek is ook noemenswaardig.

Zijn er dan geen minpunten? Natuurlijk wel... De regie van Martin van Waardenberg is iets te overheersend. Op sommige momenten zie je niet alleen stukken uit Waardenberg en De Jong maar hoor je zelfs hun stemmen. Degene met wie ik naar de voorstelling was concludeerde dat bouwvakkers nou eenmaal zo praten maar voor mij was het iets te makkelijk. Ik had liever gezien dat de stemmen aangepast waren aan de omgeving waar ze spelen, in dit geval in de buurt van Den Haag hadden ze een Haags accent kunnen aannemen. Ook hadden ze het begin iets rustiger kunnen opbouwen waardoor het publiek iets meer de tijd had om aan dit soort theater te wennen. Bovendien hadden sommige scenes net iets beter uitgewerkt kunnen worden waardoor het nog beter tot recht zou komen. Al denk ik niet dat het gemiddelde publiek zich hier aan stoort maar als regisseur zijnde stoorde ik mij daar soms aan.

Maar dit doet allemaal niets af aan het feit dat het een knallende voorstelling was met de ongelooflijke manier van muziek maken. Met als toetje nog even een volledige bigband die door de 6 heren werd bespeeld.

Ik zou zelf graag de volgende voorstelling van de heren maken. Beginnende op een passagiersschip die dan zinkt waardoor de heren als zeedrenkelingen op een vlot drijven en aankomen op een onbewoond eiland. Op dit eiland hebben ze geen instrumenten maar moeten ze muziek maken met de dingen die op zo´n eiland te vinden zijn. Het knapste muziekwerk blijft namelijk de muziek die voortkomt uit alledaagse voorwerpen maar geen instrument zijn!

6 losgeslagen bouwvakkers

totaal op drift met instrument

de zaal lacht de heren spelen

volle kracht vooruit

gevoelige snaar geraakt

muziek is nooit meer muziek

muziek is een wonder

koffiebekers ritmisch

brood eten

een vondst

heren speel door!