Een pakkende naam zult u denken.
Helaas bestond en bestaat Henk nog steeds.

(na een klein onderzoek kwam ik erachter dat een Andere Henk Spermatank in Rotterdam zo genoemd werd omdat hij het met schandknapen deed)
Zijn echte achternaam zou ik niet weten, doet er ook niet toe, dit was de bijnaam van mijn buurman, toen ik nog veilig bij mijn ouders in Delfshaven woonde.
Henk was een scheel gedrocht, hij had een scheve bek, waar een Brabants accent uit voort kwam.
Ik wilde eigenlijk geen contact met hem, zoals met de meeste mensen uit de buurt.
Maar op een zonnige dag was ik aan mijn brommertje aan het sleutelen, dit stelde niet veel meer voor als de Bougie los en vast draaien.
Henk kwam er bij staan en vertelde dat hij vroeger ook een brommer had gehad.
Al hadden ze hem levend begraven, dan wilde ik dat nog niet weten.
Maar ik had een goede bui, en deed alsof het me interesseerde hoe hij zijn jeugd had meegemaakt.
Helaas zag hij me blijkbaar meteen als zijn beste vriend, en nodigde hij me uit voor een disco feestje, zoals we huis partijtjes toen nog lullig noemde.
Na lang nadenken, besloot ik op het aanbod in te gaan, mede omdat erop vrijdag in Delfshaven niet echt veel te beleven was, net als de resterende dagen in een week trouwens, Delfshaven was niet voor niks een dorp wat eigenlijk bij Delft hoorde.
Henk zou voor dames zorgen, eten, drinken en muziek.
Nou dat beloofde wat.
Ik probeerde vrienden nog zover te krijgen met me mee te gaan, maar bij de naam Henk Spermatank haakte ze ogenblikkelijk af.
Dus stond ik die vrijdag avond met een fles rode wijn voor de deur van Henk.
Vrolijk deed hij open, met een zilver glitter petje op zijn denkvermogen.
Hij omhelsde me, en zei vrolijk kom binnen man.
Vermoeid liep ik achter vrolijke Henk aan.
De bezoekers bestonden uit een bankstel, twee stoelen en wat kussens.
Binnen een kwartier had ik mijn meegenomen fles wijn leeg, en staarde naar Henk die achter zijn installatie plaatjes draaide als mislukte voorloper van pak hem beet DJ Tiesto.
De muziek die hij draaide bestond uit, Luv, de Dolly Dots, Babe en meer vrouwen groepjes, die ik ruk plaatjes noemde.
Andre Hazes,”Dit is de laatste keer”, had het meest op zijn plaats geweest.
Om vier uur besloot ik de avond van mijn leven af te sluiten.
Ik mocht van Henk blijven slapen, daar zag ik niet echt veel heil in.
En heerlijk viel ik in slaap, dromende over de Dolly Dots die Henk martelde.

Henk nodigde me bijna wekelijks uit voor zijn geweldige feestjes, maar ik reageerde niet op zijn zielige flyers.
Later zag ik hem steeds vaker lopen met heroïne hoertjes, die meestal op hem liepen te schelden, zijn doelgroep van bezoekers was waarschijnlijk veranderd.
Niet veel later was Henk gearresteerd vanwege een moord op een prostituee.
Waarschijnlijk wilde het arme mens niet meer naar zijn feestjes.
In een plantenbak boven station Coolhaven, waar nu een grote zwarte flat staat, werd haar ontzielde lichaam gevonden.
En dan te bedenken dat ik daar die nacht mijn blaas in had staan legen.
Die zelfde ochtend werd ze gevonden, wat ben ik blij dat ik haar niet had zien liggen.
Nu hoop ik dat ik niet respectloos over haar heen heb staan plassen.
Maar goed ik wist het gelukkig niet.

De laatste keer dat ik Henk zag, was toen een andere buurman hem in elkaar sloeg.
Het zag er heel mooi uit, Henk stond hardop te ontkennen dat hij het acht jarige dochtertje van de andere buurman seksueel had misbruikt, en de man maar op hem inslaan en trappen.
Op laatst lag Henk bebloed op de grond, en ambulance nam hem mee.
De andere buurman werd in de boeien geslagen en verdween in een politiebus.
Ja dat er nooit wat gebeurde in Delfshaven neem ik bij deze weer terug.