j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Stan heette hij.
Een buurjongen met een lichte hersenbeschadiging die hierdoor ‘anders’ was. Klein, een rond hoofd, bol gezicht, stekeltjes, een tong die altijd uit zijn mond hing. Een dikke ronde bril.
Stan was op dieet gezet omdat hij een ongelooflijke snoepkont was. Als hij bij ons op visite was en een doos met chips op het keukenkastje zag staan, dan wijzigde Stan opeens zijn plan. Opeens hoefde hij niet zo nodig meer naar huis. Mijn moeder vond dit aandoenlijk. We vonden dit wat minder leuk. Het was onze chips tenslotte. Als Stan chips kreeg dan at hij niet alles in 1 keer op, nee, Stan was verstandig. Stan stak de aardappelschijven 1 voor 1 in zijn kwijlerige mond, op een rustig tempo. Als onze bakjes al lang leeg waren geklauwd zat Stan nog achter zijn bijna volle bakje, gevuld met onze chips. Het waren deze momenten waarop we Stan het liefst onthoofden.
We hadden een touwtje uit onze brievenbus hangen en op een dag hoorde ik het opengaan van de deur. Iemand was ons toilet op de gang binnen gerend en zat diep kreunend en rattelende geluiden makend op het toilet. Blijkbaar kon Stan ook voor het betere schijtwerk alleen bij ons terecht. Ik zag hem de voordeur uitglippen, zonder ons dan ook maar te bedanken voor zijn bezoek. Ik neem hem dit nog steeds kwalijk.
Mijn zusje was op haar tiende levensjaar een ongekende kleptomaan. Met haar pluizebolletje stak ze haar zakken vol. De HEMA en Jamin waren haar jachtterrein. Slim pakte ze dit wel aan, want gepakt werd ze nooit. Totdat ze samen met haar buurjongen een vette slag sloeg. Stan kwam thuis met een plastic tas, goed gevuld met schrijfmateriaal en snoepgoed. Zo kwam het balletje aan het rollen, infantiele Stan had natuurlijk geen weerwoord en wees Katrien aan als mededader en waarschijnlijk als meesterbrein achter deze professioneel opgezette actie. Hij had hierin gelijk. Stan kon geen meesterbrein zijn. Mijn huilende zusje moest met haar buit langs gaan bij de Hema en spreken met een boze meneer, die dreigende taal uitsprak over de politie. Die klootzak van een Stan had gewoon zijn bek moeten houden.
Stan heeft nu een succesvolle boomkwekerij in Brabant, opgezet met zijn ouders. Ik ben Stan nooit vergeten. En eens zal hij boeten voor wat hij ons heeft aangedaan.
Hebben mensen met een lichte hersenbeschadiging wel door welke schade ze aanrichten?
pieter.... | 17 april 2007www.eye-cramps.comAfmaken die hond, arme Katrien. |
Bombastus | 17 april 2007En dan heb ik nog heel veel NIET over die Stan geschreven...ongelooflijk...een vuistdikke roman zou het kunnen opleveren...heeft jouw vader je ook doen besluiten schrijver te worden? |
pieter | 18 april 2007Schrijver? |
Bombastus | 19 april 2007...en kunstschilder...en muzikant....en dichter geloof ik...toch? |
pieter | 19 april 2007jaja |
Bombastus | 20 april 2007...ik weet het nog niet Piet...time is running short! |