Alle Jeeeeezus wat is het leven toch mooi en fijn, echt zo prachtig, het leven kan best zonder mij.
Nee dat bedoel ik niet cynisch , het leven zou namelijk ook zonder mij mooi en prachtig zijn, daar ben ik, of zijn mijn ervaringen absoluut niet voor nodig.
En dat is maar goed ook, en baad mij geen onnodige zorgen, want mocht ik daar in mijn kistje liggen wil ik wel heerlijk weg rotten, op mijn gemak, want als ik me tijdens het rotten ook nog zorgen moet gaan maken over of het allemaal nog wel prachtig en mooi is zonder mij, nee daar wil ik even niet aan denken.

Maar ik leef nog hoor, althans op het moment dat ik dit schrijf.
En dat wil ik weten ook, dat wil ik nu eens echt even lekker beseffen op die ene Woensdag 4 April om acht minuten voor de klok elf aan zal slaan.
Ja eigenlijk is elke seconde er maar één, een kort momentje ergens in de tijd van het bestaan dezer mooie aardkloot.
Dus maak er wat van, laat elke seconde blinken, ja dat is een wat vermoeiende gedachte, maar zoals Nico Haak ooit zo gezellig zong, niet geschoten is altijd mis.
Nico was geen nare man, maar verder denk ik niet dat ik met zijn persoon wat in dit verhaaltje kan…….
Had hij maar op zijn zevenen twintigste aan een overdosis chemisch genot ter ziele moeten gaan, en niet aan een hard stilstand op pak hem beet zijn vijftigste.
Dan was het niet Hendrix met Foxy lady, maar Haak met Foxy foxtrot.

Nico, ieder jaar trad deze snorremans op in een bruin cafe op de Schiedamseweg, althans dat zag ik op een poster, ik ben er helaas nooit geweest.

Maar goed wat is mijn leven toch een paradijs, nee ik zit niet met veertig loopse maagden om mijn druk typende persoontje heen, die gedachte is zo en zo niet mijn gedachte, maar die van een paar miljoen andere originele zielen.
By the way, als een vrouw zich opblaast, wat heeft zij dan aan die veertig maagden?
Soms snap ik geen reet van religie.
Daar ga ik me dan ook verder maar heel even niet in verdiepen.
Ik verdiep me in mijn zo mooie leven, wat ik nu al de hele tijd druk aan het beseffen ben, oh mensjes lief wat is het leven mooi.
Hoe kan men zich vervelen, er is door de mensheid zoveel moois gemaakt, vroeger toen alles beter was, en nu wat later vroeger beter was.
Muziekanten deden en doen zo nu en dan hun best om hun emoties onze dankbare oren in te laten zweven.
Kunstenaars doen en deden hun best de kijker te plezieren, of te laten beseffen wat zij besefte wat ze voelde toen ze op een doek creëerde.
Schrijvers god wat waren het er veel, schreven zich de blaren om ons maar te vermaken.
Ja met zoveel moois en nog veel meer moois en goeds is het leven toch maar een lolletje.
Al zou er niks meer gemaakt worden dan is er genoeg gemaakt om tot de dood er op zal volgen, en er is vast ook nog wel genoeg gemaakt om zelfs na uw dood nog heel lang door te kunnen genieten van wat er gemaakt is.
Deze vrolijke Frans is in zijn nopjes, in zijn vest van Hans textiel, zijn broek even kijken, ja die is ook van Textiele Hans, nou zeg zelfs mijn onderbroek, zakdrager zeg maar is van Hans, wat een prachtige avond is dit aan het worden, ik knijp in mijn knuistjes van blij genot.
Zal ik schreeuwen van geluk, rukken misschien dat maakt wat minder geluid, nee nu even geen gespuit, voor mijn plezier haal ik mijn lul Hennes er niet uit.
Hij zou de pret maar bederven met zijn chagrijnige kop.
Nou ik ga de nacht in, op zoek naar een gezellige bar in de Schiedamse Gorzen, om te dansen met een verlepte bloem, op als mijn geluk zich zal doorzetten, op de gezellige klanken van Nico “pretsnor”Haak………..