Er was eens …. een wonderschone prinses genaamd Renée. Ze woonde in een klein koninkrijk aan de rand van een grote en brede zee. Het was het Bos koninkrijk. Ze was een geliefde prinses onder haar onderdanen en volk. Ze was trouw, puur. Een ware parel voor het oog. Op een dag klopte er een oude man aan de deur van het kasteel. De man was moe en helemaal uitgeput van zijn zware reis. De prinses had het te doen met de man. Ze ontving hem met open armen en liet de kok het lekkerste gerecht maken, de dienaren het beste linnen en de zachtste kussens van ganzendons uit de kast halen. De oude man was verrukt van haar gulheid en besloot haar een cadeau te geven als dank. Het was een magische kijker die ze kon gebruiken om de wereld mee te zien. Het enige wat ze moest doen was er doorheen kijken en een naam van een plek in de wereld te roepen. Ze zag de mooiste zonsondergangen op de wereld, de mooiste mensgemaakte monumenten, mooiste pretparken. Alles was een mens maar wilde zien zag ze… maar ze was niet blij. Haar onderdanen snapte er niets van. Hoe kan nu een sierlijke prinses als Renée met een magische kijker nu niet vrolijk en blij zijn. Wat prinses Renée zag was een jonge man die haar blij maakte met zijn grappen en zijn vele avonturen. Ze wilde bij hem zijn en haar geluk met hem delen. Maar dat maakte haar juist triest omdat ze niet haar volk kon achterlaten. Het was haar lot. De prinses was ontroostbaar van verdriet. Ze werd ziek. Vele doktoren werden kwamen langs en alle waren het eens… ze had haar hart gebroken. Haar verlangen om bij de jonge man te zijn had haar ziek gemaakt. Tik, tik, tik … De prinses hoorde een zacht getik bij het raam. Ze stond op en daar zag ze een klein aapje bij het raam. Het aapje had een brede glimlach, grote flaporen en hield zijn armen wijd open. Hij wilde dat de prinses hem een knuffel gaf. De prinses aarzelde niet en gaf de kleine hummel een lieve knuffel. Wanneer ze hem losliet gaf de kleine dreumes haar een briefje en slingerde weg in de bossen. Er groeide een glimlach terwijl ze de kleine pummel nakeek. Haar ogen keken nu richting het briefje. Ze vouwde het open en las het enige zinnetje wat er stond. Ze lachte en drukte het briefje tegen haar hart met beide handen en keek naar waar het kleine aapje verdween… Ik kom je snel knuffelen afzender Dragan

Array
(
)