Coupe de Soleil

De vergadering was te saai of kon ik gewoonweg mijn gedachten er niet bijhouden? Die innerlijke onbedwingbare onrust. Niemand die me zou missen, glipte ik ertussenuit om al dolende door de stad de eerste zonnestralen van vroeg 2002 op mijn gezicht te voelen. Lekker in mijn vel zat ik niet, maar om de binnenboordmotor het roer te laten omgooien was een stimulus van buiten nodig. Uiterlijke aanpassing als katalysator voor een innerlijk omslagpunt, besloot ik en stapte spontaan een kapperszaakje binnen.

                “Kaal of kammen,” vroeg de kapper bij binnenkomst aan een klant die in net pak onder een kappersschort in één van de zetels zat.

                “Kaal, zou te opzichtig kopieergedrag kunnen zijn. Neen, ik wil anders. Kunt u me niet adviseren,” vroeg hij aan de Kojak-kale kapper gekleed in Levi’s met omgeslagen pijpen waaronder geel gestikte Dr Martins staken. “Iets dat opvalt in de politiek. Met Lef,  Protest en toch Fris maar anders. Iets revulotionairs.”

                De kapper had de Courvoisier geopend, dirigeerde me woordloos met glas in een zetel voor de spiegel en schonk ons en zichzelf royaal in. “Aangenaam. Geert,” zei de enige andere klant en hij stak zijn hand uit naar me. “Revolutie. En dat alle hoofddoekjes weldra verboden mogen zijn.” Ik meende een weggezakt zuidelijk accent te herkennen in de tegemoet komende alcoholwalm van blijkbaar niet zijn eerste.

Ook de coiffeur zag ik het glas presenteren in de spiegel en ik beantwoorde zijn toost met een heffen. “Iedereen over één kam scheren,” voegde hij toe waarna hij direct zijn glas neerzette en met overslaande stem tegen Geert riep: “je moet kleur bekennen. Ik ga je blonderen. Coupe de Soleil, da’s uniek in de politiek.” En terwijl hij door de lange haren van Geert woelde richtte hij zich tot mij. “En wat had meneer gewild?”

“ik had graag iets anders gezien”.

                “Ook blond. Eén front. Voor elkaar” en Geert klonk zijn VSOPeetje tegen de mijne.

                “Geert is lam. Die man is dronken,” dacht ik maar in mijn onrust en smachten naar verandering werd ik langzaam gegeseld door Geert.

Jip Kortan