De oorspronkelijke bijlage downloaden

Concert op 3 maart 2007 met Eric Vloeimans

Er waren deze avond 2 concerten achtereen in een uitverkocht Lantaren/Venster. Het was ook nog eens museumnacht, een zeer indrukwekkende maansverduistering kortom, een bijzonder gevulde avond.

De double-bill met als eerste Hero (Henri Bok & Rob van Bavel) featuring Eric Vloeimans `Dolphy Blues` deed bepaald niet onder voor het daaropvolgende, Eric Voeimans met gatecrash, waarop de nieuwe cd gatecrashin groen licht kreeg,

een mix van levendigheid en sensualiteit.

Eric Vloeimans, trompet/  Jeroen van Vliet, piano en Fender Rhodes/ Gulli Gudmundsson, contrabas en basgitaar/ Jasper van Hulten, drums. 

Het eerste gedeelte  van dit dubbelconcert was meteen al een voltreffer, Eric had de zaal vrijwel direct volledig plat door zijn overtuigende en `rake` spel. Ongelovige stilte vanuit de zaal en bewonderende blikken van Henri Bok werden onhandig gericht op het fenomeen Eric Vloeimans, de meester van de zwevende tonen, die speelde met een messcherpe overtuiging en een bijna meditatieve concentratie. In zo`n band is soleren belangrijk, dat deed het samenspel goed, en zette aan tot wat atonale blaaspartijen, waarbij de basklarinet, met haar rijke schakering aan klankkleur en bereik imponeerde. Eric gebruikte zijn zeer herkenbare blaastechniek, waarbij er als het ware over de trompet heen geblazen werd en dan weer werd een toon geproduceerd van ongekende lengte  en intensiteit. Het kleurenpalet was zo sprankelend en veelzijdig dat het onmogelijk scheen dat dit  door een man werd gespeeld op een trompet.

De andere fascinerende muzikant was  Henri Bok, die een instrument om zijn nek had hangen, dat hem belemmerde in elke vorm die refereerde aan een natuurlijke beweging. De toon van de basklarinet werd van diep beneden als een vuurpijl omhoog geschoten en met veel geraas weer opgevangen in de toeter van dit enorme houten blaasinstrument. Ook hier was de virtuositeit van onwaarschijnlijke kwaliteit. Het speelplezier en de aanstekelijke overtuiging van Eric joeg het nivo tot grote hoogte en Eric Dolphy, die in 1964 op 36 jarige leeftijd overleed, mag zich gelukkig prijzen dat zijn fantastische muziek, nu in arrangement van Rob van Bavel, op deze manier `opgepakt` is.  

eric`s schoenen doen niet onder voor zijn muziek 

Het concert van gatecrash was bij de live cd opname op 2 december 2006  sensationeel, maar bij de presentatie van de cd op 3 maart 2007 werden de nummers niet erg trefzeker neergezet. Het was bijna onwaarschijnlijk dat dit dezelfde jongens waren van een paar maanden geleden. De uitgebrachte cd is van zeer hoge kwaliteit. Zijn introductie is altijd heel humorvol en verrassend. Eric vroeg het publiek, wie er bij de opname aanwezig waren geweest, en dat bleek meer dan de helft van het publiek te zijn!

Hij sprak vol lof over zijn - aanwezige - ouders, die het mogelijk hadden gemaakt, dat hij dit heeft kunnen bereiken. Hij maakte een grapje, dat het voor hen bijzonder lastig was geweest tijd vrij te plannen in hun drukke muzikantenagenda. Eric was de eerste in de familie die muziek ging maken. Zijn vader speelt nu trom, en moeder doet de bekkens.

Wat ik mis, op de overigens prachtige cd, is de aankondiging van de nummers wat de cd nog rijker had gemaakt, omdat het op de avond van de opname zo aangenaam was hoe hij zijn nummers beschreef, waardoor er nog meer ontstond, namelijk een zeer tastbare relatie met zijn publiek, die hij verwarmde, verhitte, en inpakte, zodat het mee naar huis genomen kon worden, en dat werd gedaan. Wat duurde het toen nog lang voordat de cd uitkwam, maar hij is er nu, en hoe!

Recensie van Ann der Som