De ochtend begon met regen, maar de dag klaarde op en ’s nachts was de hemel helder. Alle bezoekers van de museumnacht zagen de maansverduistering.
Het AD sprak van ‘zien en gezien worden’ op de museumnacht en over mensen, die ‘schijnbaar een spektakel nodig hebben om naar het museum te gaan’. Dat is natuurlijk ook de hoofdattractie van de museumnacht, al die mensen (12.000), die met knipperende buttons van museum naar museum lopen. Het carnaval der ‘culturelen’, ‘he hoe gaat het met jou lang niet gezien, e.d.’, wat mij vooral opvalt als oudere (46) bij dit soort evenementen (Parade, wereld van Witte de With, Motel Mozaique) is dat er inmiddels in Rotterdam veel ‘culturelen’ rondlopen, hippe mensen, die kunst leuk vinden. Ik schat dat zo’n 75% onder de dertig is. Rotterdam is ontploft, we beginnen steeds meer hippe mensen te krijgen, een snobistische elite voor de een, een kweekvijver voor de ander. En die komen dus allemaal hun huizen uit als er een leuk cultureel spektakel is. Dat is dus perfect, alles geconcentreerd, je ontmoet veel mensen, je krijgt een indruk van het museumaanbod, er werd bijvoorbeeld lovend gesproken over het mariniersmuseum, waar je met een nachtkijker doorheen moest. En dan natuurlijk de maansverduistering, die als een soort magisch teken in de lucht, de halve maan, het logo van de museumnacht uitbeeldde
Onze museumnacht (mijn vrouw en ik) begon bij de opening voor het schoolmuseum, waar wethouder Kaya (wat overigens rots betekent) opende met woorden als: ‘verbroedering, Rotterdam en geweldig’. We hebben de opening verder gelaten voor wat ie was.
Historisch Museum, sneakpreview Rotterdam Ontwerpt, Rotterdammers door de eeuwen heen, van Keurslijf tot String, tja, we moeten er eigenlijk eens heen op een rustige dag, wellicht komt het er nog van ook, we hebben nu hele kleine kinderen en museumbezoek is dan een goede optie, eventueel.
Deze tentoonstellingen zijn tegenwoordig zelf ook steeds meer een spektakel, een soort van pretpark, met kamertjes, doorkijkjes, interactieve dingetjes. Het natuurmuseum, heeft een tentoonstelling met een enorme hoeveelheid opgezette mussen en afbeeldingen van mussen. De kunsthal met bewegende dino’s in verduisterde ruimtes. Beleving, verrassing en ook wat leren, zoiets.
Ook bij de echte ‘Kunst’ is de ‘white cube’ ver achter ons. Wat ik overigens merkte, is dat ik blij wordt van kunst, goede kunst dan wel te verstaan en die is er altijd wel, het kan overigens ook de volgelopen bouwput op het Museumplein zijn, een installatie van formaat, vol schoonheid en drama, beschenen door een verduisterde maan, midden tussen onze gerenommeerde instituten.
De laatste halte was voor ons de Witte de With straat, een shoarmatent, jagermeister bij de Witte Aap, de Tikibar was te druk, dan maar naar de Schouw waar ik het uiteindelijk had over, natuurkunde, elektronendepositie van titanium (is nog niet gelukt), kunst- en cultuurwetenschappen en dat wat je kunt weten en niet kunt weten.
By the way: aanstaande zaterdag bij Antenne Rotterdam op TV Rijnmond, een reportage van een uur over de expositie: ‘Rotterdam Ontwerpt’, kijken en dan gaan kijken.
