Ik was zes jaar oud en het was mijn eerste dag op de lagere school.

Huilend kwam ik die middag thuis, want er zaten twee mensen in mijn klas die me angst aanjoegen.Een meisje met een heel groot hoofd, Bianca heette ze, en Harry, een jongen met ook al een in mijn ogen monsterachtig groot hoofd. Blijkbaar had ik een fobie voor grote hoofden, hoewel ikzelf ook altijd een bolle kop gehad heb. Op Bianca zou ik later nog smoorverliefd worden, het was een mooi meisje met een prachtig lichtbruin huidje. Pas nu realiseer ik me dat ik al vanaf mijn vroegste kinderjaren op tropische vruchten val. Bianca zag me nooit staan maar Harry werd mijn allereerste echte jeugdvriend. We gingen dagelijks met elkaar om, ook na schooltijd. Zijn moeder bezat een juwelierzaak in het dorp, zijn vader was een gokverslaafde kroegtijger.

Bij Harry keek ik mijn eerste seksfilms. Ze woonden boven de winkel. Als zijn ma aan het werk was en zijn vader weer eens op pad, dan wist Harry waar zijn ouders de films hadden verstopt. ‘Wat zien ik’, was de titel van 1 van die films. Een vrij onschuldige film met hooguit hier en daar een slappe lul en een bos vrouwelijk schaamhaar. Toen ik thuis op een gepast moment ‘wat zien ik’ uitroep, liep mijn moeder rood aan en ze vroeg me of en waar ik die film gezien had. Ik hield me van de domme. Ik wist dat hier iets moois op het spel stond.

Harry had blonde krullen, net als ik, en een olijk sproetig gezicht. Hij was mager als een lat en hield eveneens van voetballen. We waren beiden Ajax-fan kan ik me herinneren. Vlakbij waar hij woonde was een voetbalclub. We sprongen vaak over de sloot om daar een beetje illegaal te ballen. Harry wilde keeper zijn. Ik was een felle verdediger. Harry en ik zaten op dezelfde voetbalclub en in hetzelfde team. Hij lachte me tijdens een belangrijke wedstrijd eens uit toen ik een eigen doelpunt scoorde. Een paar minuten hierna schopte hij zelf in ons doel. Dit maakte Harry tot een echte vriend. 

Harry had een leuk spelletje bedacht. We zouden tegelijkertijd in dezelfde WC-pot pissen, en Harry piste toen zo over mijn broek heen. Harry was een beetje een viespeuk.

Harry kwam uit een heel modern gezin want zijn ouders waren gescheiden. Toch woonde zijn vader meestal bij hen in. Een magere man met een doorrookt gezicht en grijs haar, altijd een beetje als snelle jongen gekleed. Hij reed rond in een rode Alfa-Romeo. Zijn moeder was rond als een tonnetje en had enorme tieten. Ik had haar een keer naakt gezien toen ze de deur voor me opende in de veronderstelling dat ik haar zoon was. Ik keek mijn ogen uit. Ze glom heel mooi want ze zat net in bad.

Dat Harry zijn ouders gescheiden waren vond ik toch wel een beetje zielig voor Harry. Wel had ik het gevoel dat hij hierdoor behoorlijk verwend werd. Hij had een Commodore 128 met floppy discs en twee Arcade joysticks, toen ik nog steeds liep aan te kloten met een ZX-spectrum en cassettebandjes.

Harry’s vader was een praatjesmaker. Ik mocht hem op zich wel maar was ook een beetje bang van hem. Hij kon wel eens uit zijn slof schieten en was wat ruig. Als ik terug denk aan die lagere schooltijd dan kan ik me nauwelijk iets van mijn eigen vader herinneren. Maar van Harry’s vader weet ik alles. Ik weet dat hij niet altijd even aardig was tegen zijn ex-vrouw. Wat ik overigens toen al niet begreep want die moeder was een schat. Hij voelde me eens aan de kuiten en zei toen dat ik echte wielrennerskuiten had. Die man was verzot op wielrennen. Indien ik zijn zoon was geweest had hij me waarschijnlijk verplicht me rot te fietsen. Op een mooie, nieuwe racefiets dat wel. 

Als Harry’s vader ons wegbracht naar de camping, waar ze een houten stacaravan hadden, dan reed hij vreselijk hard over de verkeersdrempels heen. Hij lachte hartelijk hierbij, maar ik vond het vrij eng. Onderweg stopte hij bij een kroeg waar hij zich vol liet lopen en ons achter de gokkast zette. Bezopen bracht hij ons hierna naar de camping, en reed nog harder over de drempels heen. De tijd op de camping was best leuk, maar kon zich ook ontpoppen tot een horrorscenario. Het kon er vreselijk saai zijn (hoe lang blijft een boerderij leuk?) en indien ik er te lang bleef werd ik een soort van ongelukkig.

Hij nam ons eens mee naar de paardenrennen, waar ik trouwens geen zak aan vond omdat je na het rennen wel een uur moest wachten tot de volgende ronde. Wel had het een zekere sfeer die toen al inspirerend was. Volwassen mannen in een volwassen mannen wereldje. Het gaf me een stoer gevoel daar als kind rond te lopen. Een schrijver had er waarschijnlijk wel baat bij gehad, die middaagjes met Harry zijn vader.  

Op mijn elfde verhuisden we uit het dorp. Ik heb Harry nog 1 keer terug gezien. We dronken blikjes bier in diezelfde ouwe vertrouwde stacaravan. Zijn moeder zag me bij de trein en keek wat verontrust naar me. Ik was 18 jaar oud, had een flinke bos krullen, droeg een lange jas, en had een peuk in mijn mond. Waarschijnlijk hield ik een blikje bier beet. Dit was mijn idee van ‘cool’ zijn.

Onbewust was ik op Harry’s vader gaan lijken.