Hoe oud ik was weet ik niet meer precies, een jaar of zeven denk ik.
Toen hoorde ik mijn moeder praten met de buurvrouw over die vieze ouwe sigaren Jood.
Hiermee bedoelde de dames onze sigarenboer Sam Cohen.
De buurvrouw vertelde met haar lijzige zeikstem dat hij een foto van een meisje uit de buurt in zijn etalage tussen de seksboekjes had neergelegd, en de vader van dat meisje had de arme Sam bijna gewurgd.
Sloeg natuurlijk helemaal nergens op, zoals zoveel dingen die er gebeurde in Delfshaven gebaseerd waren op onwaarheden en grote mis verstanden.
Die seksboekjes lagen er altijd al, en de foto van dat meisje had Sam gevonden en er tussen gelegd zodat degene op de foto die kon ophalen, maar de barbaren begrepen dat natuurlijk weer verkeerd.
Die seksboekjes van Sam koste mij zowat een arm, nee niet van de zelf verwennerij, daar was ik toen nog niet mee bezig, mijn plassertje diende in die tijd alleen als plas gerei.
Maar mijn moeder rukte mijn arm er altijd bijna af, als ik er naar keek bij het langslopen op weg naar de supermarkt of een andere dagelijkse bezigheid.
Sam knikte altijd vriendelijk met zijn kalende kop en hemels blauwe ogen.
Net boven zijn ogen op de plaats waar Hindoestanen een rode stip zetten zat bij Sam een bruine moedervlek, die ik heel goor vond,
Voor ik mijn boterhammen at, keek ik ze eerst na of die moedervlek er niet ergens tussen was gekropen.
Het rare is dat ik er zelf ook Eén had en nog heb net onder mijn navel, die ik omgedoopt heb tot Sam.
Maar goed mijn interesse voor naakte dames kwam dus door Sam, een oude sigarenboer.
Beetje vreemd is het wel, maar zijn sigarenwinkel had iets magisch .
Het pandje aan de Havenstraat was helemaal wit, er boven zat Herman een grote dikke kerel altijd op dezelfde plaats voor het raam.
Vet haar en het hoofd van een varken, zijn stemgeluid leek ook op snurken.
Mijn vader vertelde ooit dat Herman een biertje kreeg als hij in café De Windhoek zijn enorme leuter op de bar neerlag, ja een beetje vreemd waren ze wel in Delfshaven, wat moet je in hemelsnaam met die informatie, geef die man gewoon een pilsje.
Herman werd in de jaren tachtig gevonden in de Rotte, hij had er een eind aan gemaakt nadat hij verliefd was geworden op een vrouw die hem natuurlijk afwees, rust in vrede Herman.

De sigarenwinkel werd steeds rommeliger, volgens mij was mijn vader de enige die er zijn pakje zware van Nelle ging kopen, toen mijn vader stopte met roken moet Sam gedacht hebben, laat ik maar stoppen met de rook gerei.
Hij verkocht toen alleen nog tweedehands boeken, seksboekjes en seksstrips, van die dikke boekjes als, Wallestein, Lucifera, Sneeuwwitje en Vampirella, stuk voor stuk geweldige verhalen de moeite van het heruitgeven meer dan waard.
De tekenaars stonden er nooit in genoemd, maar waarschijnlijk waren het Italiaanse tekenaars.

Op mijn elfde begon ik Sam te helpen met het sorteren van boeken.
Waarschijnlijk waanzinnige boeken, maar ik had alleen interesse in die seksstrips, waar meer verhaal als seks inzat.
Voor het sorteren kreeg ik altijd zo’n boekje van Sam mee.
Sam slofte altijd op zijn te grote schoenen en slonzige pak door zijn winkeltje heen, af en toe zei hij iets als ik enthousiast een stapelboeken te hoog maakte, of vroeg hij hoe het met mijn ouders ging en mijn zusje.
Meestal antwoordde ik dan koeltjes dat het goed met ze ging, en dat ik eigenlijk niet mocht komen in de winkel van Sam.
Wat me vaak extra boekjes opleverde.
Sam was een angsthaas, en dat werd hij helemaal toen hij werd overvallen en vast gebonden in zijn onderbroek, model bungalow tent werd gevonden met een prop seksboekjes in zijn mond.
Daarna moest je altijd bij hem aanbellen als je wilde rondneuzen.
Er werden steeds minder boeken gekocht in zijn winkel, en de tweede hands seksboekjes gingen ook niet echt hard.
Maar Sam kon er van leven, en hij stond bekend als de sneldichter van Delfshaven, in de december maand zat hij in de Bijenkorf op bestelling voor de mensen gedichten te schrijven.
Sam was als enige met nog een Joodse groenteboer terug gekomen uit Nazi Duitsland, en gelukkig maar, want wie wil er nou niet zo’n bijzondere sigarenboer.

In 1983 moest de arme Sam naar een bejaarden tehuis na dat zijn beide benen waren geamputeerd, niet lang hierna is hij overleden.
Bij het intypen van zijn naam vond ik tot mijn grote geluk dit gedichtje in dialect.


gedichtje

Die nep sauger met zijn ramsj partijeen beetje rachmonus is er niet bijhij verkoopt wel een hoop narriesjkatmaar misschien is die schore wel gejathij springt straks in de majemhij zit onder de jajemDeis je, zeg, voor het gajesdie Sjors zit allang in de bajesTel uit je winst, met zo'n gabberhij krijgt voor mijn part het klababberSjor zit allang in de penozelou tof, hoor, die flinke gozerZeg, deis je voor de prinsemarijer zitten een hoop loenenaars bijgeen mezomme in mijn platvinkIk ben toch wel doodsbemorehet lou loene met die tofbinkDie ari met zijn loene schorewat een ijskonijn is die fielhet echte patsef van schlemielJanus zit weer flink in de vernieligwat een verschutting, zijn vrouw kreeg een drielingHij kreeg ook nog eens drie maanden wegens jattenzijn vrouw nam fijn de kuierlattenop groot lef is-ie nou voor zijn eigen begonnenmaar hij heeft geen poser, laat staan een paar tonnen


Onbegrijpelijk maar geweldig toch die Sam