"Zonder iets te vragen werd de out-of-bed-gel woest uit mijn haar gekamt".
Omdat ik alleen nog op mijn kruin nostalgische blonde plukken had omdat de kapper een maand geleden de andere stukjes zomer achterop al had weg geknipt, dacht ik; "ik doe de rest ook maar helemaal blond...dan ziet 't 'r niet meer zo gek uit". In de
kapsalon vergat ik verschrikt haast mijn winterjas uit te doen, toen ik merkte dat de onderneming was overgedragen; de muren waren overgeschilderd met leuke zilveren accenten her en der (al had het her en der niet overal even lekker gepakt), de planten waren vervangen voor plastic en de posters waren uit het
betere kappersblad gescheurd. Aan mijn jas stond door een platina blonde dame te rukken, gehuld in een legging en een strak truitje in net niet dezelfde teint. Ze wees me een stoel aan. Dat ik de enige klant was vond ik toen nog niet allarmerend. Er waren immers geen feestdagen op komst. In de zetel kreeg ik meteen een cape omgesnoerd en zonder iets te vragen werd de out-of-bed-gel woest uit mijn haar gekamt. Een vriendin(?) van de kapster zat achter mij en hervatte,lichtelijk geiirtiteerd door de onderbreking waar ik garant voor stond, haar relaas. Haar zieke kat was door de dierenarts "met ze pleuris potuh" nog zieker gemaakt, scheen het plot van haar monoloog te zijn. Terwijl de dame een flinke hijs nam van haar sigaret, zag ik mijn kans schoon om even te antwoorden op de vraag "wat er állemaal gedaan moest worden" (kan het nog vriendelijker gezegt worden). "Ehh...nou...geverft en wat korter zeg maar". "Gekleurd dus"; zei de kapster met een nog zwaarder rotterdams accent en kwakte een boek volgeplakt met kleine krulletjes haar op mijn schoot. Nadat ik, op goed geluk, 2 krulletjes aanwees begon ze, alsof ze stampot klaar stond te maken, de kleuren te mengen. Om mezelf niet teveel angst aan te jagen besloot ik me in de spiegel meer te concentreren op de kattenvrouw achter mij. Met de hand met peuk, duwde ze een krulspeld recht en kuchte en gorchelde wat voor zich uit. Even keek ik toch naar het mengen der kleuren en terwijl deze mijn kant op kwamen, praatte ik mezelf moed in met;'ach...ze heeft er voor geleerd, dus dat zal wel goed komen'. Godzijndank had ik een helder moment voordat de drap in mijn haar terecht kwam, want brede donkere banen in mijn coupe was me toch iets te gortig. "Dus helemaal donkerblond?";vroeg ze me verbaast. Ik knikte. Licht weifelend. Schouderophalend ging mevrouw aan het werk en na een half uur plukjes insmeren en inpakken in
zilverpapiertjes rekte ze haar rug en sloot zich weer aan bij de dame die van het onderwerp kat een brug had weten te vinden naar tuinkabouters op de markt. Nou
weet ik van andere bezoekjes aan de kapper dat er nog wel eens een wekker gezet werd of iets, om de intrek tijd bij te houden, maar mevrouw voelde dit blijkbaar wel aan dr water wanneer de boel eruit kon. Na 4 (uit het jaar 1995 afkomstige) cosmopolitans te hebben gelezen werd mij verzocht mijn hoofd achterwaarts in een kom te wurmen om vervolgens met knetter heet water mij te ontdoen van de zilverpapiertjes. Kreten als;'o...enig geworden...kleur heb mooi gepakt' hoorde ik boven mij en vrijwel direct gingen onder dat geverfde haar alle alarmbellen af. En jawel, bij de eerste blik in de spiegel vlogen de rooie vlekken in mijn nek; blond. En goed ook. Gebiologeerd keek ik naar die onnatuurlijke kleur en de kapster trok een pluk op mijn voorhoofd omhoog om er een flink stuk vanaf te knippen. Ik keek zo door de pluk heen tot op mijn hoofdhuid! Besef van tijd ging ineens volledig aan mij voorbij. Een luidde hoest van de katten/kabouter mevrouw haalde mij toch weer op vaste grond en ik constateerde dat mijn kapsel nog wat
kwakken wax mee gekregen om er nog enige jeu aan te geven. Even schoot het nog door mijn hoofd om mij als een assertieve dame op te stellen en boos te vragen het opnieuw te verven, maar ik wilde eigenlijk liever met een grote muts op richting Kruitvat om mij daarna, heel onprofessioneel, in de badkamer om te turnen tot een brunette. Tja, de zomer is echt ECHT definitief voorbij.
