2007 - een modern sprookje

“2007 hoe krijg je dat in vredesnaam voor elkaar?”

   Sprak de psycholoog, die duidelijk getekend was van verbazing. De frons in zijn voorhoofd versterkte het zenuwachtig getik van zijn pen. Deze door de wol gewinterde zieleknijper was zichtbaar zelf in zijn ziel geknepen, en de pijnlijke beroering zou pas verdwijnen als hij het antwoord wist op deze alles verslindende vraag.

“Heel simpel eigenlijk, het ging vanzelf”

     Beantwoorde de opponent, die aan de andere kant van de tafel zat en zichtbaar dromend naar buiten keek. Hij wende zijn blik af van de droombeelden die hij buiten ontwaarde en priemde met zijn doordringende ogen recht in de nieuwsgierig loerende kijkers van zijn psycholoog.

“Kijk het is een soort van cyclus die zichzelf steeds herhaalt, een soort tornado waarin je wordt opgezogen.”

      Hij keek alsof hij ter plaatse een wervelwind aan zijn gezicht zag verschijnen en erin opgezogen zou worden. Zijn konen werden rood en er verscheen een soort mysterieuze glimlach in zijn voorkomelijk gelaat. Hij hervatte zijn aanzet.

“Het is een cyclus die in tweeën is gesplitst, het moment is een dynamische interactie die twee kanten kan opgaan; de kant van het ja en de kant van het nee. Bij de eerste blik staat eigenlijk al vast welke kant dit zal zijn.”

     De psycholoog keek bedachtzaam en als bedachtzaam kijken het honorarium zou bepalen, zou hij vast een fortuin verdienen.

“Welke kant bedoel je dan, en wat voor ja en nee?”

     Met duizend dromen keek hij uit zijn ogen en vervolgde zijn spreken.

“De uiteindelijke kant die het opgaat maakt eigenlijk niet uit, het komt op hetzelfde neer, het resultaat is hetzelfde. Maar bij die eerste blik staat eigenlijk al vast wie de actie zal ondernemen. Zowel in de begin, - alswel in de eindfase.”

     De psycholoog keek teleurgesteld in de richting van zijn cliënt en verzuchte toen hij weer verder ging.

“Kijk het is heel simpel eigenlijk, ik zal je een voorbeeld geven van de allerlaatste keer. Ik loop op straat en zie daar in de verte een vrouwelijk persoon met haar gezicht in de richting van de lentezon staan. Ik loop vlak langs haar en zij kijkt in een reflex om naar wie daar vlak langs haar heen loopt. Dan is daar het cruciale moment, zij kijkt in mijn ogen en ik in die van haar.”

     De cliënt was duidelijk beroerd door deze herbeleving met als bewijs een traan die zich voorzichtig in zijn ooghoek manifesteerde.

“Betoverd werd ik op dat moment ze was zo mooi, zo perfect. Herkenning van het archetype van vrouwelijkheid, ze maakte zich meester van mijn lichaam en geest. Toen op dat moment stond het vast hoe het zou gaan.”

“Hoe dan?”

“Wel, gegrepen door haar perfectie wist ik dat ik haar zou veroveren koste wat het kost. En dit gebeurde ook terwijl ik haar veroverde wist ik dat zij er een einde aan zou maken. Zij verbrak het moment van ultiem samenzijn simpelweg omdat ze op een hoger plan staat.”

      De geestewroeter recapituleerde hetgeen hij net gehoord had en formuleerde een vraag gelardeerd met al zijn kennis en kunde.

“Hoe bedoel je?”

      De dromer had hem nog geeneens verstaan en sprak verder.

“Zij was zo mooi zo’n esthetische combinatie van lichaam en geest, als zo iemand maar proeft dat je haar idealiseert, vereert en op handen zou dragen, is de spanning weg. Zij wil liever in die positie verkeren zij wil die onbereikbare man vinden die altijd onbereikbaar zal blijven. Zij wil haar ideaal ontmoeten, zij wil haar eigen god vereren en niet zelf vereert worden als een godin. Net als elk mens strevend naar net dat stapje verder op de ladder der evolutie van de liefde.”

      De spiegel noteerde wat in zijn papieren.

“Dus als ik het goed begrijp zegt u dat bij de interactie in de liefde er sprake is van een meerdere en een mindere partij. De mindere zal altijd streven naar een meerdere, maar de meerdere zal er altijd naar streven om een mindere te worden.”

      De man keek de psycholoog aan met een vriendelijke blik die bevestigde dat hij blij was dat er naar hem werd geluisterd.

“Precies ja, exact. Het gebeurde bij mij ook vaak genoeg dat ik de meerdere was en dan na de verovering verbrak ik de de chemie om op zoek te gaan naar die meerdere om zelf de ondergeschikte te zijn, van die ideale liefde. De liefde die zodra die tot stand gekomen is weer wordt verbroken door die alles bepalende cyclus.”

      De psycholoog was al iets wijzer geworden van het ontstaan van de contact momenten maar wilde duidelijk meer weten  over zijn cliënt.

“Maar tweeduizend en zeven, hoe is dat toch mogelijk? U bent pas 33 en sommigen doen er jaren over. En hoe wilt U dit allemaal gaan betalen het is echt ongelooflijk.”

      De cliënt keek hem onbevangen aan en zei onaangeroerd.

“Ik ben blij dat ik vaak veilig gevreeën heb, anders had ik nog veel meer kinderen gehad.”

       De impotente psycholoog zijn verschrompelde penis schrompelde nog verder in en hij besefte dat nu zelfs viagra niet meer zou helpen.

Manuël Schiesser