Vergeven en vergeten

Ongeveer een week geleden had ik weer eens een gesprek met “iemand” over het geloof.
Ik geloof niet in een god. Het niet geloven in een hogere macht een God, Allah of Jahwe doet verder niets af aan mijn interesse ervoor.
Veel dingen aan het geloof snap ik niet. De reden dat ik veel dingen niet snap heeft niets met de Koran, Bijbel of Thora te maken, maar met de interpretatie van anderen, denk ik.
Als de één zegt dat geweld niet geoorloofd is behalve als het pure noodzaak is terwijl een ander op hetzelfde moment het geweld “niet noodzakelijk geweld” vergoeilijkt door te zeggen dat het volgens de heilige geschriften mag, dan raak ik behoorlijk in de war.
Waarom zijn de heilige geschriften vaak op vele manieren te interpreteren?
Geloven in een boek doe ik niet en de woorden van een geestelijk leider zijn vaak net zo vaag als het boek en bij foute uitspraken geven zij dan ook vaak de schuld aan anderen door te zeggen dat zij het verkeerd interpreteren.

Het lijken net politici, die liegen en neuken ook op achterbakse manier het systeem. Fuck the system!!!
Ik heb geen hogere macht nodig als houvast in het leven.
Geloven in een God is voor mij net als geloven in een sprookje, er is altijd een happy end en net als een sprookje is het niet echt.
Een geheel andere reden om niet te geloven is bijvoorbeeld het onderdeel Vergeven en Vergeten.
Ik zou mij Vies genaaid voelen wanneer ik heel mijn leven zou wijden aan het geloof en zeer keurig en vroom leeft, bid etc. en zou zien hoe een geestelijk leider iemand die zijn hele leven Godverdomme zegt, steelt, moord, verkracht of wat dan ook vertelt dat zodra hij/zij gaat bidden tot “een” God het hem/haar vergeven zal worden en dat die God zijn/haar zondes zal Vergeten. Die V staat voor mij voor Vergeet het maar, dit sprookje is niet voor mij weggelegd.
Ik kan het echt niet begrijpen dat mensen die altijd netjes volgens de regels leven het pikken dat voor een ander die dat niet heeft gedaan alles vergeven en vergeten zal worden, zodra hij/zij maar zal bidden tot jou God.
Ik zou echt zoiets hebben van Godverdomme wat wordt me nu weer geflikt.
Islamitische prekers die geweld vergoeilijken en haat zaaien, wat vinden de moslim nou van zulke geestelijke?
Priesters, pastoors of andere Christelijke vlak-bij-god geestelijke die hun lul niet binnen kunnen houden? Walgelijke gasten die bekend staan om hun seksuele escapades en daarnaast ook nog eens hoge pieten met een dubieus oorlog verleden. Is dit niet iets waar de goed(e) gelovige(n) tegen moet(en) zijn? Waarom kijkt men toe? Het lijk alsof men met niets zeggen wilt zeggen; “zolang deze meneer met het kruis, zijn heilige delen maar voor het zingen uit de kerk smokkelt en gaat biechten bij iemand die ook al niet uit de school zal klappen”.

Voor die klootzakken hoop ik dat er na de dood helemaal niets is, hoop dat ze teleurgesteld zullen zijn voor de rest van hun dood!

Ook heb je de bakkebaard mannen die het niet erg vinden dat politici van hetzelfde geloof de dood zullen vinden, wanneer deze grond willen terug geven aan hen van wie ze het af hadden genomen. Ik hoop dat jullie blij zullen zijn met Sharon die al half of misschien wel helemaal in zijn kist ligt.

Iets klopt er niet aan het geloven in…
Wie moet je geloven en waarin moet je geloven?
Ten eerste moet je niet iedereen geloven en soms gewoon uitgaan van het geloven in jezelf zodat je ruimte over hebt voor een goede interpretatie van moeilijke vraagstukken in het leven. De “G-Leaders” hebben niet altijd gelijk. God zal het je niet vergeven als je je hele leven slecht leeft en het vergeten al helemaal niet, althans ook God wordt een dagje ouder. Iedereen vergeet wel wat, er is niets zo menselijk als vergeten.

                                                                                                                      Karim Khaoiri