Mannen denken één keer per vijf minuten vier minuten aan seks....
Wanneer het was is mij even ontschoten, en doet er ook niet toe bij nader inzien van de nu volgende droeve zaak.
Het volgende gaat namelijk over mannen, ja ik kan mij ook een boeiender onderwerp indenken, maar toch ik kon het niet laten mij te verdedigen tegen het stukje dat ik een keer in een tijdschrift las, Jezus ben ik ook al de naam van dat tijdschrift vergeten, gaat goed met mij, laat ik het tijdschrift, “DE RUK”, dopen.
In DE RUK stond dat mannen gemiddeld eens in de vijf minuten aan seks denken.
Ik schoot in de slappe lach, en ik kan u wel kwijt dat mijn slappe lach slap is hoor, verdomd slap.
Maar nu was hij extra slap, wat dachten die kloothommels wel, ze hadden die cijfers wel erg algemeen genomen, want ik denk gemiddeld Eén keer in het uur niet aan seks.
Het Slappe lachen ging pijnlijk over in mijn zwaar gepeins.
Mijn kop ging er zelfs pijn van doen, en kloppen als een op scherp staande plasser.
Wat had ik een zin om het tegendeel van dit onderzoek te bewijzen, ik zou de eerste man worden die een hele dag niet aan seks zou denken.
Ik zat bij het raam, drie hoog in een schommel stoel van mijn helaas te vroeg overleden oma, God hebben haar ziel.
En wat hij met haar ziel doet vraag ik me dan ook maar even niet af.
Dat kon mij toen al helemaal niet boeien daar in die schommelstoel.
Ik schommelde mezelf in één keer het raam door, en kwam in ons tuintje tussen de konijntjes met een doffe klap neer.
Wat ik eigenlijk hoopte was dat ik in coma raakte en drie maanden later zwaar gehandicapt wakker werd, en kon zeggen dat ik drie maanden niet aan seks had gedacht.
Maar wie weet had ik wel aan seks gedacht, zelfs in coma moet dat toch goed mogelijk zijn, “MANNE DENKEN ZELFS ALS ZE IN COMA LIGGEN AAN NIKS ANDERS ALS AAN HARDE SEKS”, ja leuke kop, maar die helpt mij niet aan mijn tegen bewijs.
Balend liep ik de val overleefd het tuintje weer uit.
De volgende dag zou ik het tegen bewijs gaan leveren, ik gooide als voorzorg maatregel al mijn onkuise blaadjes weg, verbrande al mijn seksistische werken, en stuurde mijn vrouw op vakantie.
Niks mocht mijn tegen bewijs meer in de weg staan.
Maar de volgende ochtend had ik de bekende ochtend plasser die ik zoals iedere dag groette, en hij mij zoals gewoonlijk geen blik waardig gunde, wat zo en zo moeilijk is zonder ogen.
En ja hoor opeens moest ik aan een kut denken, gewoon een willekeurige kut, wat krulletjes boven de ingang, neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee niet aan denken eikel.
Vervolgens gaf ik een enorme rechtse tegen mijn arme piemel die hem niet zag aankomen, u weet nu waarom, juist hij heeft geen ogen.
Ik gilde het uit, viel huilend uit bed.
Daarmee kon ik voorlopig niet paren, neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee dacht ik toch weer aan seks.
Het zou dus moeilijk worden.
Het ging zeker drie minuten goed, tot de kut weer langzaam mij hersens indrong, waarom nou, ik was hier bezig met een tegen bewijs, de hele dag kwam de kut steeds sneller mijn gedachtes binnen, voor het avond eten was ik kapot. Ik had de laatste drie uur alleen nog maar aan die kut gedacht.
Verloren had ik, gefaald, een doorsnede loser was ik.
Ik belde de schrijfster van het stukje in DE RUK op, ze nam aan met de naam, “Fiet Spoortniet”, kan ik u van dienst zijn, ik zei puffend,”ja mevrouw, ik heb uw stukje gelezen over mannen die Eén keer in de vijf minuten aan seks denken, het klopt mevrouw, ik heb de hele dag aan een kut gedacht, misschien wel uw kut, ik weet echt niet van wie de kut was waar ik de hele dag aan moest denken…..
Na een dodelijke stilte hoorde ik, JAAAAAAAAAAAAA, en hing Fiet de haak op de hoorn.
Zij had gewonnen.
