j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Allereerst wil ik alle lezers en redactieleden van Antenne TV een voorspoedig 2007 toewensen, het is wat afgezaagd, maar het is uit een goed hart (althans dat mag ik wel hopen) en wat mij betreft kunt u er nog een heleboel voorspoedige jaren aan toevoegen.
Mijn eerste januari was in ieder geval heel naar. Naar ja, want kut of klote zijn niet de juiste woorden. Goed uitgeslapen tot een uur of negen in de ochtend, want toen ging ik mijn viervoetende meisjes uitlaten, in de hoop dat er geen rotjes werden afgeschoten uitlaten. Nou valse hoop want de knallen waren niet van de lucht, en dan hebben mijn meisjes de neiging alle gaatjes krampachtig dicht te knijpen van angst.
De allereerste zinloze actie van het jaar was een feit. Toch besloot ik met mijn lieftallige vrouw een nieuwjaars ritje te gaan maken op mijn net gerepareerde scooter. Toen ik hem mijn reusachtige atelier uitreed, vroeg een oudere heer, of de kunst die in de etalage mijner hands was. Waarop bevestigend knikte, op de volgende vraag wachtend,”KUNT U ER VAN LEVEN”. Maar die zielige doorsnede vraag bleef gelukkig uit, waarschijnlijk had iemand bedacht dat die vraag niet meer gesteld mocht worden aan kunstenaars in 2007. Wat moet je trouwens als vragen steller met het antwoord, nee of ja? De man zei dat hij in wat tijdschriften uit begin 1900 had gezien dat ze toen soort gelijke kunst als ik maakte. Ik was er al van overtuigd niet origineel te zijn, en we zijn allemaal (niet helemaal waar allemaal) in het bezit van handen en hersens die nu eenmaal beperkte mogelijkheid in combinaties opleveren, waardoor dingen soms op elkander lijken. Het streven is dat je daar maar niet naar kijkt en plezier in het maken, en de resultaten van je werk houdt, of je daar nu dood bij neervalt of er van kan door ademen even daar gelaten. Ik vertelde de man dat ik benieuwd was naar die tijdschriften, niet meteen opzoek naar een vriend voor het leven. Hij sloeg me net te hard op mijn buiten proporties zijnde brede schouder, en vertelde mij op geruststellende toon, dat hij die mij binnenkort kwam laten zien. Toen ging hij opeens te ver, want hij ging zeggen wat ik wel en niet moest doen in mijn werk. Ik snakte wat naar adem, toen hij mij vroeg of ik binnen nog meer werk had staan, nee zei ik, tegen waarschijnlijk de museum directeur van Boymans van Beuningen, die er plezier in schepte kunstenaars te beledigen op zijn vrije dag. En na een kille groet, liep hij mijn beeld uit.
Niet veel later reden we in de polder richting Delft. Xandra riep dat ze blij was, even de stad uit te zijn. Ze is nog steeds in de veronderstelling dat Schiedam een stad is blijkbaar. Ik zie het als een buitenwijk van Rotterdam, die wat eigenwijs is. Ik zeurde over de wind heen, dat ik het allemaal even lelijk vond, maar gelukkig hoorde ze mijn gezeik niet. Bij een pomp in Pijnacker gingen we even tanken. Ik tank dan altijd heel stoer kijkend, Xandra doet haar helm af, en maakt zich gereed voor het afreken tafereel. Ze gaf mij haar helm en murmelde iets, wat ik niet verstond. Ze was nog niet weg of een ongeduldige lul in een auto keek mij weg, geïrriteerd reed ik wat naar voren. Xandra pakte haar helm aan en vroeg naar haar zonnenbril. Verschrikt keek ik om, en zag dat de arme bril uit de helm was gevallen, en dat ik daar in alle handigheid op was gaan staan. Dat murmelde ze dus, pas op mijn bril zit in de helm. Met ruzie reden we weg. Na een tijdje probeerde ik te lijmen, en lieve niet gemeende dingen over het landschap te zeggen, maar ik kreeg geen antwoord, ja mensen ik heb het maar fucking moeilijk, maar Xandra ook en dat schept harmonie in ons huwelijk.
En toen opeens KLAK, een vreemd geluid uit mijn scooter NEE HE, riep ik alsof net mijn familie was uitgemoord, door pak hem beet, de Amerikanen. Maar die hielp niks, want daar stonden we bij Nootdorp, waar mijn scooter nu nog staat met pannen. Woest zijn we op de trein gestapt, ik had het gevoel dat ik de dupe was van alles en nog wat. Ik had zo’n medelijden met mezelf.
Nu nog, maar met het belerende besef dat er altijd ergere dingen zijn op de Wereld! Tijd om een drol te draaien……
Stefan | 03 januari 2007Jij ook een goed jaar toegewenst Pieter! |
pieter | 04 januari 2007www.youtube.com/watch?v=M8bmXeoVTDU&eurl=thanks Stefan! |
arie | 06 januari 2007ja pieter,dan moeten jullie ook niet naar pijnacker reizen hè. |
pieter | 09 januari 2007www.youtube.com/watch?v=M8bmXeoVTDU&eurl=Hoi ARtyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy |