j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Ik ben het onnoembare
de onbidbare
de onomkoopbare
de willekeurige
de eeuwig veranderende
de eeuwig gelijkblijvende
ra, ra, wie ben ik?...
Ik ben reeds sinds eonen dood,
wordt immer weer opnieuw geboren.
Ik ben de soort die hopeloos ten onder ging,
als ook de succesvolle mutant.
het virus dat je kreperen doet ben ik evenzeer
als het bloempje en de bij.
Zie mij in de orde van miniscuul immens.
Een festijn van licht & warmte als
ik mijn kernen fuseer, dat ben ik!
Schier ontorsbaar leeg lichaam dat alle licht
en materie onverzadigbaar opslorpt,
dat ben ik als singulariteit óók!
cas | 07 december 2006moeilijk, eerst denk je natuurlijk aan liefde maar lust lijkt me meer in je gedicht passen. |
Martijn | 10 december 2006de ochtend vangt aan<br>de zon verdrijft mijn bestaan<br>voor even ben ik vergeten<br>echter zal ik spoedig herintreden<br>de klok slaat achten<br>ik verzamel al mijn krachten<br>voldoende om het licht weg te vegen<br>en de maan alle aandacht te geven<br><br>ik ben de nacht... |