j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Nur literatur 16
Aanvankelijk was ik niet van plan naar Nur literatur te gaan, vorig jaar vond ik niet bepaald een succes. Succes in de zin: het is niet bepaald mijn stijl.
Stil zitten en luisteren naar schrijvers, die mij te vaak blijven hangen in het monotoon voorlezen. Iets waar je van in slaap kan vallen.
Mijn twijfel om te komen had met vorig jaar te maken. Ik vond de schrijvers zowel ranzig als te monotoon. Ik wil niet naar iemand luisteren die op monotone stem zegt hoe lekker sex is, het maakt het juist minder lekker.
Dit jaar was het toch anders. De locatie Kriterion boven het Groothandelsgebouw te Centraal Station was vele malen mooier dan het lelijke Off Corso en straalde veel meer uit.
De eerste helft was naar mijn gevoel dodelijk saai, enkele keren viel ik ook in slaap. Niet omdat het slecht was of omdat de boeken slecht waren, gewoon het monotone wat mij in slaapstand zette.
Hoogtepunt van het eerste deel was Abdelkader Benali die alvorens hij begon een mededeling deed, de pauze zou na hem beginnen.
Hij was absoluut de beste verteller van het eerste deel.
Na de pauze werd het met grote stappen beter. Schrijvers die afstapten van het montoon voorlezen, lekker met gevoel. Het kon me dan ook niets schelen wat ze voorlazen.
De verhalen na de pauze die mijn aandacht trokken waren van schrijvers waarvan ik de naam niet meer ken. Ilja Leonard Pfeijffer is de enige die ik mij herinner dan, omdat hij zo lekker kan vertellen, maar kan me zijn gedichten niet meer herinneren.
Het eerste verhaal was van een schrijver die net zijn eerste boek geschreven had. Het eerste hoofdstuk ging over een man die gelukkig is met zijn vrouw, maar niet gelukkig maar tevreden is. Hij is ooit advocaat geweest maar er op een mooie manier uitgedonderd, de vrouw, de diamant die hij toen had is ook uit zijn leven gegaan. Nu nam hij genoegen met deze vrouw, waar hij tevreden mee is.
Het tweede verhaal vond ik erg mooi ook. Het gaat over een anorexia patiente, die uiteraard steeds zwakker werd. Het probleem begon met het op de spiegel plakken van een post-it met daarop de tekst: ik ben te dik.
Het meisje wiens moeder journalist is camoufleert haar eetstoornis op slinkse manieren. Ze stelt zichzelf doelen, ze werd 50 kilo en wilde 40 wegen. Dat was haar doel, maar 40 was teveel en haar volgende doel as zodra ze de 40 haalde 35 en als ze die haalt gebeurt er iets. Een ongeluk en ze belandt in het ziekenhuis, ze is nu officieel patiente en haar moeder weet eigenlijk niet wat ze ziet. Ze moet aansterken in de Merwede klinkiek, ze komt goed aan maar doet dat om iedereen te slim af te zijn en naar huis te kunnen.
Een ander verhaal ging over de dood van leraren op het Erasmus College. In het begin werd dit verteld als een soort opluchting. Daar gaat die klootzak eindelijk. Maar hoe langer het duurde hoe minder je de dood als iets leuks ging zien maar iets ergs.
Al vond ik het eerste deel nog zo saai, het tweede deel maakte het voor mij zeker beter.
Ik moest even twijfelen, maar volgend jaar Nur Literatur 17 "misschien in het Blijdorp".
karim Khaoiri
Nazje | 13 november 2006jammer dat ik er niet bij kon zijn...t ws volgens mij weer een bijzondere nur literatur |