Terug in de tijd

Er zijn vele manieren om in te burgeren in een nieuwe omgeving, het is en blijft een kwestie van jezelf inzetten en oriënteren op de mogelijkheden en natuurlijk spelen de interesses die je als persoon hebt een rol mee.

Toen ik zo ongeveer 3 jaar geleden in Dongen ging wonen, dacht ik dat ik daar zou gaan settelen en dus was het tijd om activiteiten in het verenigingsleven te gaan ontplooien. De beste manier om dat te doen is voor mij nog altijd het vrijwilligers werk. Zo heb ik  in de periode dat ik in Dordrecht woonde als vrijwilligster bij het aandachtscentrum gewerkt, het aandachtcentrum is een inloophuis voor zwervers en andere eenzame mensen waar je even een luisterend oor en een kopje thee of koffie aanbied, maar daarover in een volgend stukje wellicht meer. Dit keer wil ik het hebben over het vrijwilligerswerk dat ik in Dongen heb gedaan. Toen ik dus in Dongen woonde ging ik me aldaar oriënteren op wat ik kon gaan doen en zo kwam ik een advertentie tegen van de ijzertijdboerderij in oprichting en dat leek me wel wat. Geschiedenis en tijdreizen heeft altijd mijn interesse gehad en dus meldde ik me aan.

In Dongen ligt een terrein welk door een weiland van de weg is afgescheiden, dit terrein is door de gemeente beschikbaar gesteld aan de heemkunde vereniging die het terrein wil gebruiken om er een authentieke ijzertijdboerderij te bouwen. In de tijd dat ik me aanmeldde was het terrein inmiddels bouwklaar gemaakt en kon er begonnen worden met de start van de boerderij. Nu ben ik niet echt handig met hamer veil en beitel en al helemaal niet bouwkundig aangelegd. Maar toch in de documentatiegroep kon ik mijn ei kwijt, neuzen in boeken naar de geschiedenis in de periode van de ijzertijd, hoe leefden die mensen, wat deden ze om aan de kost te komen? Het was allemaal bijster interessant, maar het werd nog leuker toen we een open dag hadden en ik boven een kampvuurtje kruidenthee mocht brouwen. Op die dag leerde ik Ad van Beckhoven kennen, de pottenbakker van het dorp en we raakten aan de praat. Ons enthousiasme voor het verleden en de levenswijze van de mensen uit dat verleden had overeenkomsten. Ad heeft de liefde voor de voorwerpen uit dat verre verleden en het talent om de voorwerpen van toen in het nu te herscheppen. En zo ging ik bij hem in de leer, samen met nog een handje vol andere vrijwilligers. Ad leerde ons werken met klei op de manier zoals ze dat vroeger deden toen de draaischijf nog niet uitgevonden was en ik mocht ervaren hoe fijn het is om met je handen iets te creëren, de zachte klei in mijn handen voelen om er een gebruiksvoorwerp van te maken. Heerlijk was dat en mijn enthousiasme groeide. Ad is naast kunstenaar een boeiend verteller en tijdens het kneden van de klei vergastte hij ons op de geschiedenis van de ijzertijders, hun manier van leven werken en dagelijkse beslommeringen werden door zijn verhalen steeds reëler voor mij.

Na een weekend in het home in eindhoven doorgebracht te hebben waar Ad dat weekend de middeleeuwse pottenbakkersoven die hij gebouwd voor het eerst in gebruik ging nemen en waar ik in een heuse ijzertijd boerderij heb geslapen op strozakken, weliswaar gekleed in middeleeuwse kledij kwam het verleden nog meer tot leven voor mij en begon ik op ons eigen terrein in Dongen om de zaterdagen dat de bouwers met de boerderij bezig waren leven in de brouwerij te brengen. Ik stookte een vuurtje, hing er een pan water boven waar ik in het begin kruidenthee in brouwde, en in de tussen tijd met klei potjes maakte. In de bouwpauzes werd mijn stookplek al snel gevuld met bouwers die wel een kopje thee lustte en zich graag warmde aan het vuur. Het bereiden van thee groeide al gouw uit door mijn enthousiasme tot het bereiden van een heerlijk soepje voor de bouwers. En zo werd de vuurplaats al snel een levendig middelpunt van het terrein. Er kwamen steeds meer vrijwilligers bij het kleien werd uitgebreid met weven en het maken van kleding en het vlechten met wilgentenen.  Het leven in onze ijzertijd vesting begon langzaam maar zeker vorm te krijgen we organiseerden wat feestjes, bereidde ons eten boven het vuur, gingen rondleidingen geven voor scholieren. De bouw van de boerderij en neven gebouwen vorderde gestaag, het enthousiasme bleef, maar toch de zee riep en zo vertrok ik uit Dongen om een baan in het Westland aan te nemen. Soms mis ik de rust en de eenvoud die ik mocht ervaren als tijdelijke ijzertijder. Op internet houd ik zo voor en na de vorderingen van de boerderij bij, ik ben en blijf aan de zijlijn betrokken, mis de onthaasting die ik voelde als ik uit mijn drukke 20 eeuwse leven stapte en het terrein op reed, mijn bril afzette en me liet onderdompelen in het leven van heel lang geleden voor even. Want ik besef maar al te goed dat het leven in die tijd niet gemakkelijk was en dat ik het echt niet zou volhouden als ik altijd echt zo zou moeten leven. Wat wij doen is de mooie kanten van die tijd naar boven halen om zo een stukje geschiedenis laten te herleven zodat het niet vergeten wordt. Want hoe je het ook wend of keert we blijven kinderen van onze tijd met alle luxe, voor en nadelen van dien. Maar toch mocht je ooit in de buurt van Dongen zijn, neem dan even de afslag naar de ijzertijdboerderij, deze is zeker een bezoekje waard en laat je meevoeren in de tijdmachine naar lang vervlogen tijden.

Voor meer info kun je altijd een kijkje nemen op www.ijzertijdboerderij.nl