j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Ik had haar al zo lang niet meer gesproken, alsof ze een vreemdeling was, zomaar iemand. Wat weet ik nog? We weten allebei niet wat we tegen elkaar willen zeggen en misschien willen we juist helemaal niks van elkaar weten.
Net als die ene vriendin die je al jaren niet meer heb gezien…
Of die ene klasgenoot waar je ooit kriebels voor hebt gevoeld…
En natuurlijk die ex die ineens overal opduikt met een nieuwe stoot!
Zou ze het nog weten waarom ze uit mijn leven is genomen? Het was de eerste keer in mijn leven dat ik erachter kwam dat mensen een lichte en een hele donkere kant konden hebben. Een ieder van ons kan twee gezichten hebben, gestimuleerd of zelfs gedwongen door van alles om ons heen.
En heel soms, heel soms vraag je je af wat er met al die mensen is gebeurd die ooit een rol hebben gespeeld in je leven. In ieder geval, tot ze voor je neus staan. Is het niet beter om het gewoon niet te weten?
Al die moment flashbacks…
Gelachen, gejanken, geschaamd…
Uitgedaagd, overspel,
Gevangen, schuld, pijn…
En vooral kwijtgeraakt.
Een beetje onwennig komen wat vragen, wat antwoorden om eigenlijk weer gelijk vergeten te worden. Ik denk dat we de meeste antwoorden al weten van elkaar, ik bedoel, hoe groot is ons wereldje echt? Het leek bijna een spel om op de pijnlijkste knoppen te drukken waarvan we wisten waar die zaten verborgen.
Een spel dat niemand wint…
pieter Zandvliet | 08 november 2006www.myspace.com/pieterzandvlietNou en het is nog een vreemd spel ook. |
Santai nr 7 | 26 november 2006www.santai-party.comEen spel zonder spelregel boek... |