j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Gezien in de Rotterdamse Schouwburg.
-Wat trekt jou het meest aan in Hemel boven Berlijn?
Regisseuse Ola Mafaalani: Hoe kom je in een materialistische wereld tot de kern van ons bestaan op aarde. Waar gaat een mensenleven over? Wat kunnen wij niet zien, maar wel ervaren? Dat innerlijke onderzoek zijn wij in de afgelopen eeuwen vergeten. We hadden daar ook geen tijd meer voor. We moesten de materie naar onze hand zetten, zodat we niet verhongerden. Dat is gelukt en nu is het tijd om een stap verder te doen. Hemel boven Berlijn is daar een handleiding voor.
Zou dat niet even mooi zijn!
Hemel boven Berlijn, een productie van Toneelgroep Amsterdam en het American Repertory Theatre, is een bewerking van Der Himmel über Berlin (Wings of Desire), een film van Wim Wenders uit 1987. In tegenstelling tot de film speelt het stuk zich niet af in Berlijn, maar in een stad zoals die zich tegenwoordig overal bevindt. De metropool.
De voorstelling begint en introduceert de mensheid. De beeldschone Marion, trapezeartieste, snakkend naar iemand die van haar houdt. Een nieuwslezeres, van het echte journaal, leest berichten als feiten uit een geschiedenisboek. De dame, gekweld door herinneringen aan eenvoud in de stad die is verdwenen. We horen Blues en Fado. Een man woest, omringd door grenzen; in straten, huizen, naambordjes op deuren. De hoogbejaarde, wachtend op de dood. Alleen de vreemdeling met de gitaar zonder rol geniet van wat er op zijn pad komt.
Deze personages bevinden zich allen op en om het terras van een snackbar, waar het frituurvet pruttelt en de koffie vloeit. Ze worden gevolgd door Damiel en Cassiel, twee engelen die al eeuwen over de wereld dwalen en de mensheid grondig hebben bestudeerd. Hoewel engelen onzichtbaar zijn voor mensen, kunnen zij hen steunen in wanhoop, door bemoedigende woorden in te fluisteren of een hand op de schouder te leggen. Zo ook hier in deze stad.
Helaas verandert troost weinig aan het leven op aarde. Er gaan mensen dood waar anderen verschijnen. Tijd passeert zichtbaar, liters zand stromen uit de lucht, korrels die zich verspreiden over het toneel door de voetstappen van de mens.
(De eeuwigheid is mijn prooi, maar ze is groter dan ik.)
Damiel heeft er genoeg van. Hij wil niet meer alles weten en toekijken. Hij wil zelf ook ervaren wat mensen voelen, verlangt naar wat zij vermijden. Pijn, onzekerheid, bloed, stank, angst. Hij wordt verliefd op Marion. Sprankelend zweeft, draait en tolt ze, met als enige houvast een wit laken. Ze neemt bezit van de hemel, ontvangt het applaus voor haar laatste circusoptreden, doet haar jas aan en vertrekt, op naar het echte leven.
Onze engel wil met haar mee. Cassiel waarschuwt hem. Voor een aards bestaan zal hij zijn onsterfelijkheid op moeten offeren. Maar Damiel is vastbesloten. Zijn wens gaat in vervulling en hij wordt wakker tussen de mensen op het terras. Hij omhelst het publiek, brandt zijn mond aan het zwarte goud, ziet kleuren, raakt in extase, jaagt met zijn enthousiasme de anderen weg, maar vindt zijn geliefde. Het doek valt.
-Wat komen wij door dat gebrek aan innerlijk onderzoek tekort?
Ola Mafaalani: In het stuk zegt een blinde vrouw: ‘De mensen zien zoveel kleuren, dat ze verblind raken.’ We kijken niet meer echt, we zien de details niet meer. We proppen alles naar binnen, het eten, het nieuws en verwaarlozen onze relaties. We pretenderen alleen nog maar ‘grofweg’ een goed mens te zijn. Dit stuk laat zien dat je juist door stil te staan een heel grote beweging kan maken.
Hemel boven Berlijn is geen hap-slik-weg voorstelling. Het is een sprookje waarin mythologie, volkse muziek en filosofie samenkomen, gevisualiseerd door dingen die we kennen uit het dagelijkse leven, aangevuld met theatrale beelden, soms verteld in talen die je niet spreekt. Een handleiding zou ik het dus niet willen noemen, die bestaat ook niet, maar mevrouw Mafaalani maakt op haar speelse manier een punt waar je het moeilijk mee oneens kunt zijn. Het leven is. Eenvoudig, briljant en ja, vaak ellendig. Wat was daar eigenlijk mis mee?
Helaas maar 1 keer te zien in Rotterdam. Wie nog wil kan maandag 6 november naar Den Bosch of dinsdag 7 naar Tilburg. Daarna zijn ze de maand december in Cambridge, home town van coproducent ART. Voor meer info zie www.toneelgroepamsterdam.nl.
Landloper | 06 november 2006Door stil te staan kan je een heel grote beweging maken. Voor mij geldt |
Landloper | 06 november 2006Wat vind je trouwens van de opvattingen van LEO ? |
susanne | 07 november 2006HOho, voor iemand die beweert graag stil te staan, heb je best veel haast. Zie eerst Francois. Ik weet niet wie Leo is, of wat hij wil waarborgen. Dat plaatje is heel mooi, het liggende meisje met de kat. Zal Poesie plezieren dat te zien. Zij heeft geen tijd om te liggen, want ze is druk bezig met een speciaal pakje voor haar vriend Hondje. Tis allemaal nogal geheim. Vind je mijn recensie niet wat te onpersoonlijk? Ik weet nooit of je je eigen smaak erg mee moeten laten spelen in het schrijven van zoiets. De onderste foto is trouwens gemaakt op een plek waar ik graag stilsta. Je ziet het stof er vliegen. Stilstaan vereist best veel concentratie. Stilliggen helemaal. Mijn gedachten gaan alle kanten op. Je lijkt me niet het type mediteerder. Waar denk jij aan, als je zo stilligt? |
susanne | 07 november 2006Leo gevonden. Wil je het nou over politiek gaan hebben? Das wel heel vreemd voor een Landloper. Iedereen wil macht. Van een leider verwacht ik dat hij macht wil, heeft en dat hij daarmee om kan gaan. Een land moet ervoor zorgdragen dat zij goede, intelligente, sterke, visionaire en verantwoordelijke leiders grootbrengt. Meer kun je niet doen. Heb een stuk gelezen over Waterland in het café dit weekend. Ken je hun 7 gulden regels? Ze spraken mij zeer aan. |
(Poesie) | 07 november 2006(Ik was bij Pielemoos. Ik moet mee op avontuur, ik begrijp het. Tis goed, ik volg je overal.)(Hondje) |
Lieve landloper. Dwaas mens | 21 november 2006Hallo Susanne. 1. JAMMER genoeg reageerde je niet echt op de argumenten en opmerkingen van Leo. Zou je dat nog even willen doen? 2. IK ben het helemaal met je eens, we hebben leiders nodig die goed, intelligent, sterk, visionair en verantwoordelijk zijn. Tot mijn spijt herken ik mezelf in het geheel niet in dit profiel, ik zal dus niet zo gewetenloos zijn mijzelf kandidaat te stellen. Evenmin zal ik gaan stemmen. Dat kun je met mijn profiel de samenleving niet aandoen, daar ben ik eerlijk in. 3. IK ben nog nooit naar een toneelstuk geweest. Ook niet naar het stuk dat leden van de bond van ongebonden landlopers ieder jaar rond Kerstmis opvoert. De drie koningen zijn daar in vervangen door drie landlopers. Maria is een struise boerin en het kindeke is alleen geinteresseerd in zijn mobieltje. Alles speelt zich af in een hooiberg. Gepraat wordt er niet want ze hebben elkaar niets te zeggen. 4. Je vertelde dat je soms meer, soms minder verontrust bent. Dat interesseert me. 5. HEB ik je vragen hiermee beantwoord? Jim heeft dit stukje zo mooi geordend en in elkaar gezet.Zelf zou ik dat niet kunnen. |
Lieve landloper.Dwaas mens. | 21 november 2006O ja.Ik vergat nog te vragen: Op wie |
Lieve landloper.Dwaas mens. | 21 november 2006Heb geprobeerd die zeven gulden (?) |
Jim | 21 november 2006Ik kan niets met die 7 regels. De kernbegrippen zijn niet gedefinieerd, een eerste vereiste in de wetenschap. Misschien wel in de uitgebreide versie. Wel goed bedoeld waarschijnlijk. Misschien kan jij het begrijpelijk en kort toelichten, Suzanne ? |
Hondje | 28 november 2006Susanne, waar blijven mijn jasje en mijn dasje? Ik wacht in spanning af. Misschien kun je het laten zien op het hondje van Nazje. Ik zag op Antenne TV dat die een hondje had. |
Susanne | 03 december 2006Hey, je bent er weer. Das misschien wel een goed idee, die hond van Nazje. |